Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De tentakels van fuzzkoning Ty Segall lijken vrijwel elke garagerockband uit Los Angeles te grijpen. Waar haalt hij de tijd vandaan om in al die bands hand- en spandiensten te verrichten zou je zeggen. Zo speelde hij bas en drums op de zeer aangename debuutplaat van Meatbodies, getiteld Meatbodies. Een plaat met als motor uiteraard stomende garagenummers. Maar wanneer het jonge viertal de oogkleppen afzet, doet de band aan psychedelische uitstapjes en zelfs een beetje aan glamrock. En o ja, zanger/gitarist Chad Ubovich van Meatbodies speelt op zijn beurt weer mee in bands van Mikal Cronin en Ty Segall, die ook weer in elkaars bands spelen. Volgt u het nog?
Het brengt de groep op een dinsdagavond naar Vera voor het eerste optreden van een korte Europese toer. En dan krijg je natuurlijk verhalen over jetlags en matige optredens voor je kiezen. Die vrees blijkt bij het eerste nummer al ongegrond, want de band vliegt er meteen vol in met een massief geluid dat een vuige gitaarlijn nog eens extra aandikt. Zo stroperig dat zelfs de daaropvolgende nummers eerder als ouderwetse hardrock klinken dan als de tegenwoordig toch weer wat hippere garagerock. En dat zie je aan het publiek, dat meer gemêleerd is dan pakweg een paar jaar geleden. Toen waren dit soort optredens eerder besteed aan de wat oudere, harde garagekern van Vera dan aan de luidruchtige hipsters die nu hun mondje roeren. Er worden er zelfs twee met een skateboard onder hun arm gesignaleerd.
Het brengt wel leven in de brouwerij, want er ontstaat al gauw een behoorlijke moshpit en er zijn pogingen tot crowdsurfen. Uitermate gezellig natuurlijk, maar wellicht toch een tikkeltje overdreven. Het komt een beetje gekunsteld over, net als de uitstraling van de bandleden. Met vieze bossen lang haar, net iets te doordeweekse kleding en een overdreven nonchalante houding staan ze wat karikaturaal op het podium, en dit gaat soms licht op je zenuwen werken. Maar het gaat om de muziek, nietwaar?
En hoewel de muziek niet eens zo heel veel afwijkt van de plaatversies, spelen ze het ene na het andere uitstekende nummer. Energieke samenzang, knappe gitaarsolo's maar vooral de verrassende wendingen in de songs houden daarbij de aandacht iets meer dan drie kwartier vast. Meatbodies is typisch zo'n band waarvan je denkt: óf het is zo afgelopen, óf de groep stoot snel door naar een groter publiek. Hoe dan ook: een opwindend optreden geven, dat kunnen de heren.
Fotos gemaakt door Mischa Veenema
http://www.kindamuzik.net/live/meatbodies/meatbodies-5712/25721/
Meer Meatbodies op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/meatbodies
Deel dit artikel: