Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Johnny Rotten zong het al met PiL: "Anger is an energy!" Metz is een Canadese band die al twee platen lang die energie vertaalt in nietsontziende noiserocksongs vol schreeuwvocalen, hamerdrums, nihilistisch strak staande bassnaren en gierende struikelgitaren. Ideaal om op te zetten wanneer je na een klotedag, in welk opzicht dan ook, de neiging hebt om de boel te slopen. Dat is niet zo handig, en daarom kun je maar beter een plaatje keihard opzetten om af te reageren. Zo'n band is Metz dus.
Het mooie van concerten is dat de muziek vaak harder en intenser klinkt dan op plaat. Je zou van Metz redelijkerwijs mogen verwachten dat ze met een verzengend hoog geluidsvolume een spoor van muzikale vernieling achterlaten. Zeker op het podium van Vera, waar ze in dat opzicht wel wat gewend zijn. En hoewel het volume zeker niet laag staat afgesteld, blijken oordopjes niet per se noodzakelijk om een concert van Metz te kunnen ondergaan. Zeker in het begin niet, wanneer het woord 'degelijk' zelfs valt om de muzikale prestaties van het jonge trio te omschrijven.
Af en toe stuitert een van de twee gitaristen over het podium, en schreeuwzanger/gitarist Alex Edkins schuurt zijn stembanden flink. Toch neemt dit de indruk niet weg dat de band routineus door het niet misselijke oeuvre manoeuvreert. Dat kan gebeuren, maar voor intense muziek als die van Metz is volledige toewijding een vereiste om er een memorabel optreden van te maken. Anders slaat de muziek dood als bier in een vet glas. En helaas gebeurt dat in een aardig gevuld Vera toch net wat te vaak.
Op de momenten waarin Metz de harten wel sneller doet kloppen, klinkt de band als een losgeslagen Gang of Four, een extra vuig Hüsker Dü of als een koortsdroom van The Gun Club. Die momenten komen met name in nummers van tweede plaat II, zoals een ritmisch ijzersterk gebracht 'Spit You out'. Het voordeel van een niet overweldigend hard geluid is dat je kunt ontdekken hoe goed de nummers in elkaar zitten, en dit komt meermaals naar voren. Maar dat kun je eveneens vaststellen door naar de platen te luisteren. Hoewel het geluidsvolume gaandeweg het concert toch langzaam steeds iets verder wordt opgeschroefd en de groep tegen het einde een beetje loskomt in iets wat op door gitaardrones geleide muziek lijkt, is de overheersende gedachte na afloop: hier had meer in gezeten.
Foto uit het KindaMuzik archief door Niels Vinck
http://www.kindamuzik.net/live/metz/metz/26733/
Meer Metz op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/metz
Deel dit artikel: