Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na het beluisteren van de kleurrijke psychedelische debuutplaat, en de verhalen over drugs en verkleedpartijen ben je als bezoeker van dit eerste optreden van MGMT in Brussel voorbereid op het ergste. Dat de vertaling van de bijdrage van Flaming Lips- en Mercury Rev-producer Dave Fridman naar het livepodium op voorhand een verloren zaak is, hebben de jongens gelukkig goed begrepen.
Het begin van de opener 'Of Moons, Birds & Monsters' klinkt enorm rommelig en chaotisch, maar als de geluidstechnische puzzelstukjes halverwege het nummer in elkaar vallen, wordt het allemaal glashelder. MGMT wisselt voor het podiumoffensief het geweer van schouder en gaat voor een klassieke jarenzeventigrocksound. De poppy synthklanken van Ben Goldwasser blijven prominent aanwezig, maar het zijn een pompende bas en een enorm stevig drumgeluid die de songs van een extra paar ballen voorzien.
De afgeleefde bandana die de vettige haardos van zanger Andrew VanWyngarden in bedwang houdt, is het meest extravagante wat er op het podium te zien valt. Ook de andere bandleden zien eruit alsof ze net een nachtje in de cel doorgebracht hebben, maar voor een zogenaamd stel drugheads klinkt het tot een vijftal uitgebreide duo vandaag opvallend gefocust.
MGMT brengt alle songs van het debuut met volle inzet aan de man en iedereen in de volgelopen AB Club gaat helemaal mee op de Oracular Spectacular-trip. Pas wanneer de band op het eind van de set 'Metanoia', het B-kantje van hitsingle 'Time To Pretend' inzet, haakt het publiek af. Het schizofrene, vijftien minuten durende nummer is een samenraapsel van de meest uiteenlopende fragmenten waar je als luisteraar zonder kompas hopeloos in verdwaalt. Ook het eerste bisnummer 'Mindless Child of Motherhood', een Kinks-cover met een klavecimbelgeluidje dat typerend is voor de jaren zestig, is geen hoogvlieger.
Maar wanneer het duo de band de coulissen in stuurt voor de afsluiter, gaat het dak eraf. Ze brengen 'Kids' als in hun begindagen, toen er nog geen sprake was van een begeleidingsband. Rondspringend als twee jonge honden, elk een microfoon in de handen en met een opzwepende begeleidingstrack op de achtergrond. Ze roepen de gitarist nog even teug voor een heavymetalsolo, en voor ze het podium verlaten kunnen de drie het niet laten om nog even met de Moog aan de slag te gaan. MGMT komt, ziet en overwint. De hype wordt moeiteloos waargemaakt.
http://www.kindamuzik.net/live/mgmt/mgmt/16929/
Meer MGMT op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mgmt
Deel dit artikel: