Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Thickshag opent de countryvoorstelling in de achterzaal, zeg maar de huiskamer, van dB’s. Verdraaid als dat niet Johan Perk van punkband Carrera is. Net als zijn voorbeeld Eddie Spaghetti van de Supersuckers maakt deze punkrocker een uitstapje van grootstedelijke kolere herrie naar de muzikale melancholie van het lege land.
Thickshag speelt met ene Marty, die hem ook begeleidde tijdens de sessies waarvan een leuk ep'tje geperst is, en twee goedwillende vrienden op bas en drums. Het rammelt verschrikkelijk, maar een lekkere scheut melancholie en covers van Supersuckers en The Hackensaw Boys doen wonderen op een koude avond.
En dan Mike Gunther. Die is nog een stukje vreemder dan de gemiddelde punkrocker. Gunther heeft het te ruime pak en de motoriek van Charlie Chaplin, de kop van de jonge Van Morrison, een stem als Captain Beefheart en licks van Robert Johnson in zijn vingers. Bovendien heeft hij in Suzanne Scholten op drums en gedempte trompet zijn eigen Meg White.
Gunther en zijn Restless Souls zijn goed. Geconcentreerd spelen ze hun buikschuivende en stompende countryblues. Gunther is een songman, die authentieke nummers fabriceert en ze brengt alsof al die voodoo en hard luck waarover hij zingt zojuist gebeurd zijn. Als zijn set vordert, zwaait hij driftig met zijn handen en kijkt hij verschrikt uit zijn ogen. Buiten heeft de duivel de taxi al voor staan.
http://www.kindamuzik.net/live/mike-gunther-and-his-restless-souls/mike-gunther-and-his-restless-souls-thickshag/16159/
Meer Mike Gunther and His Restless Souls op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mike-gunther-and-his-restless-souls
Deel dit artikel: