Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Chantal Claret is een rockster. Als Courtney Love, maar dan zonder de overdaad aan harddrugs en plastische chirurgie, of als het nichtje van Annet Malherbe met ADHD en een benijdenswaardig libido stuitert ze over het podium en de schoorsteenmantel in de kleine zaal van Paradiso, daarbij voortdurend de aandacht vestigend op haar ampele borstpartij.
Tijdens ‘Take Off Your Clothes’ slaat ze iemand uit het publiek in de boeien en ontdoet hem daadwerkelijk grotendeels van zijn kleren. Het slachtoffer spartelt eerst nog wat tegen, want hij vindt zichzelf te dik. Claret kan het minuscule zwembandje echter wel waarderen, gezien de graagte waarmee ze haar tanden erin zet. Na afloop van dit ‘erotisch getint entertainment’ – als Paradiso binnenkort door gemeentewerkers wordt dichtgetimmerd weet je hoe het komt – moet de zaal van Claret nog even therapeutisch roepen dat meneer niet dik is. Oh, ze kan trouwens ook goed zingen.
Morning Wood is live veel meer een glamrockband dan de successingle ‘Nth Degree’ doet vermoeden. De gitarist met zijn lange blonden manen, vintage Van Halen-shirt en Flying V draagt dat visueel het meeste uit. Op nummers als ‘Nü-Rock’ en ‘Jetsetter’ kan indien gewenst zelfs geheadbanged worden, maar dansen is preferabel.
Morning Wood is daarmee met Diamond Nights een van de bands die het gedachtegoed van Kiss nieuw leven inblaast. Laatstgenoemde is beter op plaat, maar Morning Wood is vanwege Claret, de stem van Paul Stanley en de geilheid van Gene Simmons in één persoon, een absolute live-sensatie.
http://www.kindamuzik.net/live/morning-wood/morning-wood/12985/
Meer Morning Wood op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/morning-wood
Deel dit artikel: