• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Nelly Furtado

Vallende ster in plastiekverpakking
26 februari 2007, Vorst Nationaal, Brussel

Tekst: Dieter Craeye

Beeld: Jan Ruymen

Publicatiedatum: 28 februari 2007

Een hoop vragen voor aanvang van het concert van Nelly Furtado in Vorst Nationaal maandagavond. Antwoorden worden in ruim anderhalf uur tijd helaas anders ingevuld dan gehoopt. Sterker nog, het aantal vraagtekens is na afloop vertienvoudigd, uitroeptekens zijn in geen velden te bespeuren.

"Als popartieste moet je risico’s durven nemen", vertelt Furtado enkele uren voor wat één van de meest ontluisterende popshows sinds lang zal worden. En inderdaad, de koerswijziging die de Canadees-Portugese vorig jaar op gang bracht met Loose legde haar vooralsnog geen windeieren.

In België alleen al liet ze twee toptien noteringen op rij optekenen, met ‘All Good Things (Come to an End)’ houdt ze zowaar De Fixkes al enkele weken van goud. Extra jammer dus dat de rijzende ster aan het popfirmament vanavond volledig verschroeid en verpulverd wordt.

Het verhaal van de langverwachte en groots opgezette wereldtournee van Nelly Furtado lijkt er vooral één van de foute keuzes, in alle geledingen. Een schreeuwlelijk, wit plastieken decor, neonverlichting waarmee je in de goorste bordelen ogenblikkelijk rechtsomkeer kan maken en een choreografie die voor een peuter eenvoudig te behappen moet zijn.

Alweer een andere vraag is waar Nelly Furtado in godsnaam haar stylistes vandaan heeft. Het publiek tegemoet treden in een glitterjurk die zelfs in de uitverkoopbakken onaangeroerd blijft, is voor geen enkele vrouw een geschenk.

De liefelijke girl next door die enkele jaren geleden op Werchter nog elk mannelijk hoofd op hol bracht, is niet alleen volwassen geworden, maar – als de schijnwerpers op scherp staan – helaas ook een vamp. In pejoratieve zin, welteverstaan.

De vele kostuumwissels brengen gedurende het optreden enig beterschap, iets wat niet kan gezegd worden van het muzikale gedeelte. Geen twijfel mogelijk dat haar zeskoppige begeleidingsband een royaler bedeeld salaris genereert dan ondergetekende, wedden echter dat ze zich even stierlijk verveeld hebben tijdens het concert?

"I am not a one-trick pony", zong Furtado ooit. Fraai voornemen, maar de mengelmoes van pop, folk, hiphop en dance die ze in Vorst afstoft, geraakt nooit op kruissnelheid. Oké, songs als ‘Turn off the Light’, ‘I’m Like a Bird’, ‘Powerless’ en vooral ‘Força’ verteren nog steeds als zoete broodjes, het half dozijn ballads dat als een ongeleid projectiel door de zaal host, dient bij voorkeur door een medisch urgentieteam leeggepompt.

Met compleet overbodige versies van ‘Crazy’ en ‘SexyBack’ komt het lachebekje evenmin weg. Beetje gemakzuchtig om de twee grootste hits uit 2006 te recycleren, niet?

Beter haar eigen songs dan, liefst voorzien van een flink stel ballen onder de gordel. ‘Maneater’ en ‘Promiscuous Girl’ bijvoorbeeld. Onbetwiste hoogtepunten van de avond voor een lichtjes ingedommeld publiek. Niet voor de critici, die horen iets te opvallend een backing tape meelopen.
Foei Nelly, … weerom!

"Ik wil vooral mezelf entertainen", getekend Nelly Furtado op de eerder aangehaalde persconferentie. God mag op de blote knieën gesmeekt worden dat dit in Vorst ook gebeurd is. Heeft er zich tenminste nog iemand geamuseerd. Oh ja, wil er iémand zo vriendelijk zijn Nelly haar slobbertrui, jeans, sneakers én spontaneïteit terug te geven, alstublieft?

http://www.kindamuzik.net/live/nelly-furtado/nelly-furtado/14977/
Meer Nelly Furtado op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nelly-furtado