Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Nicolas Jaar begint zijn liveset in de uitverkochte grote zaal van de Melkweg met herfstig knisperende elektronica en trage geluidslandschappen. Op de schermen achter hem verschijnen zwart-witbeelden van bomen en kerken die doen denken aan desolate, naargeestige Oostblokcinema. De 22-jarige Chileen staat in zijn eentje achter z'n laptop, geflankeerd door een elektrische piano.
De beelden en het klankenpalet die het eerste halfuur bepalen, zou je eerder verwachten tijdens een experimenteel optreden in het Bimhuis dan in de Melkweg. Maar na zijn in 2011 verschenen debuutalbum, Space Is Only Noise, en succesvolle livesets is Jaar veel populairder geworden. Dat is te zien aan het publiek: overwegend modieuze twintigers, en opvallend veel meisjes.
Wanneer de eerste dansbeat klinkt, stijgt er gejuich op. Maar wie hier slechts komt voor dansbaarheid is aan het verkeerde adres. Waar veel elektronicaproducers live op zoek lijken naar dat ene moment van ultieme euforie, is het de kracht van Jaar dat hij een veel breder spectrum aan emoties bij zijn muziek betrekt. Hij vermengt snippers jazz, folk en soul met citaten die uit de Franse arthouse-cinema lijken te komen en koppelt ze aan ambientstructuren en pianomelodieën.
Toch komen er genoeg euforische momenten voorbij, bijvoorbeeld wanneer hij zijn remix van Azari iii's 'Into the Night' inzet en live herbewerkt. In het gedeelte voor de toegiften toont Jaar zijn grootste klasse door dergelijke momenten af te wisselen met rustige, soms intieme, soms melancholieke stukken muziek. Het knappe is dat dit nooit fragmentarisch aandoet. Hoogtepunt is een bewerkte cover van Leonard Cohens 'Avalanche', gezongen door een vrouw.
Veel van Jaars tracks die niet op zijn debuut staan, zwerven rond op internet. Hij speelt vanavond ook geen geijkte versie van zijn plaat, maar kiest voor onbekender en nieuw werk. En wanneer er soms een albumtrack langskomt, wordt evident hoe goed hij zijn eigen materiaal beheerst en hoe hij daar extra betekenis geeft. Zo klinkt de liveversie van 'Space Is Only Noise' stuwender en beklemmender, maar ook dansbaarder.
Na de eerste toegift, komt Jaar terug voor een tweede. Hij is door zijn materiaal heen, maar wil nog wel wat nieuws proberen. Kortom, er zitten nog wat ruwe diamanten in z'n koker. Eerst schotelt hij ons het recent verschenen 'With Just One Glance' voor, waarin een geweldige saxofoonuithaal zit, en met bewerkingen van Biggie's 'Juicy' en Marvin Gaye's 'I Heard It through the Grapevine' eindigt hij verrassend. Euforie, maar niet voordat hij melancholie en intimiteit heeft opgezocht.
Foto van Pascal Montary (cc)
http://www.kindamuzik.net/live/nicolas-jaar/nicolas-jaar/22470/
Meer Nicolas Jaar op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nicolas-jaar
Deel dit artikel: