Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Om te beginnen heeft hij een baard die je alleen bij ZZ Top ziet en een voornaam die klinkt als een klok. Voeg daarbij een hart van goud en een strot van gemalen baksteen en je hebt een zingende songschrijver van het kaliber zoals dat helaas op het vermaledijde Blue Highways-festival ontbreekt. Hedenmiddag in de bovenzaal van Paradiso, rechtstreeks uit Smalltown, USA: Otis Gibbs.
Gewapend met een stel waargebeurde, poëtische songs en een enorme podiumervaring betovert Gibbs elke zaal, schuur of honkytonk. Behalve die ene keer dat hij in Los Angeles optrad, vertelt hij, en zijn cynische liedje over liedenuit L.A. in een uitverkochte hal zong in het voorprogramma van Billy Bragg. Toen viel het even stil.
Dergelijke humoristische en ontroerende anekdotes wisselt Gibbs af met een verzameling songs die helemaal niet misselijk zijn. Het liefst bezingt hij 'Everyday People', ook al verzuipen ze hun zuurverdiende geld, slaan ze hun vrouw uit wanhoop of belijden ze het geloof met één hand op de Bijbel en de andere in de portemonnee van medegelovigen. Met al deze mensen, slachtoffer of dader, heeft Gibbs mededogen.
Een watje is hij allerminst en dat is prettig. Gibbs moedigt de zaal enkele keren aan om mee te zingen en te klappen, maar let er verdorie op dat het niet zo padvinderig als 'Kumbaya' klinkt. Dat druist in tegen zijn radicale folkpunkmentaliteit. Nog een cover van Hank Williams er achteraan en de warme Paasmiddag is volbracht. Otis Gibbs, onthoud die naam beste festivalorganisatoren.
http://www.kindamuzik.net/live/otis-gibbs/otis-gibbs/18419/
Meer Otis Gibbs op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/otis-gibbs
Deel dit artikel: