Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met een zorromasker op, een zwarte monnikencape om en daaronder een opbollend superheldenpak zit het met de looks van Otto von Schirach alvast helemaal goed. Schreeuwend en gillend grijpt de ‘Gangster of DSP’ (Digital Signal Processing) de kleine zaal van het Haarlemse Patronaat bij de lurven.
Amper een maand geleden was de duivelse beatbijter uit Miami nog hier op tournee met bloedbroeders Skinny Puppy, vanavond is hij onderdeel van een supertrio waarvan verder Locust en Jakuzi’s Attempt deel uit maken. Namen bij wie je wekelijkse portie grind-, hard- & breakcore in goede handen is. Hoewel, breakcore? Von Schirach is het genre inmiddels ver voorbij. “His testicles turned a lovely colour grey”, klinkt het uit de speakers, alvorens opnieuw een spervuur van met zenuwgas geïnjecteerde breakbeats en overstuurde snaredrums losbarst.
De microfoon lijkt aan Von Schirachs vlassnorretje geplakt, maar zingen kun je het niet noemen. Hij gromt, grauwt en roept allerlei smerigheden die hij vervolgens met een rechtervinger op z’n laptoppad verbuigt, versnelt en vervormt. Naast nummers van z’n albums Maxipad Detention en Spine Serpents from Sperm Island speelt Von Schirach ook nieuw werk, waarbij de beat geen tien seconden rechtuit blijft lopen en de zoutzuurzang een nog grotere rol speelt.
Halverwege het concert staat er ineens een sprinkhaan naast de superheld. Onder het grijze insektenpak met masker blijkt Gabe Serbian te zitten, de drummer van The Locust. Zo te horen is het niet voor het eerst dat ze samen optreden. De strakst meppende inwoner van San Diego past perfect bij de digitale waanzin van zijn landgenoot. Precies als Von Schirach alle registers van z’n digitale duivelskasten opentrekt, geeft Serbian vol gas. Om seconden later weer even abrupt af te remmen.
“Thank you for being a friend”, klinkt het, vlak voordat de storm gaat liggen.
Even later doet The Locust er nog een schepje boven op, met een superstrak en afgemeten optreden vol explosieve, ultrakorte punksongs.
Een gierende Moog vol snoeren, drie schreeuwende zangers en een heerlijk opgefokte drummer. Na ieder nummer spuugt 'ie door z’n masker een ferme fluim op de grond om daarna in de korte stilte tussen de ontploffingen met z’n stokje het volgende nummer op de setlist aan te wijzen.
De sprinkhanen uit San Diego lieten vorig jaar in Den Haag al diepe indruk achter en ook nu staat het Patronaat met open mond te kijken naar de orkaan die over het podium blaast. En die even abrupt weer gaat liggen als hij is opgestoken.
http://www.kindamuzik.net/live/otto-von-schirach/otto-von-schirach-the-locust/15940/
Meer Otto Von Schirach op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/otto-von-schirach
Deel dit artikel: