Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Begonnen als veredeld boerenconcert in de plaatselijke manege is Paaspop de laatste jaren enorm gegroeid. Met vijf podia (Hoofdpodium, Theatertent, Masters of Rock, Dance en Local Heroes) behoort het festival inmiddels tot de grotere in Nederland. De organisatie doet verder hard haar best om van haar boerenimago af te komen en bijna lukt dat. Bij optredens van Rowwen Hèze duikt hier en daar nog een sporadische boer op die het nodig vindt om zijn glas over jouw shirt te legen. Maar goed, een kniesoor die daar op let, want bij een festival hoort natuurlijk wel een beetje viezigheid. We zitten niet in de schouwburg. Wat vooral opviel tijdens deze editie van Paaspop was het hoge punkgehalte. Zelden zoveel hanekammen op een ‘mainstream’-festival gelokaliseerd. Natuurlijk lok je dat met namen als The Exploited, Dropkick Murphy’s, Shandon en The Riplets wel een beetje uit, maar toch. Wie durft te beweren dat punk dood is, kijkt niet goed om zich heen.
Aankleding
Qua aankleding was Paaspop 2003 een topper. Een prachtige aankleding (veel oud Lowlands-decor), een zweefmolen, vriendelijk personeel (vrijwilligers) en een goed verzorgde festivalcamping laten zien dat Paaspop goed zijn best doet om het iedereen naar de zin te maken. Jammer alleen dat de rijen die zo kenmerkend zijn voor de grote festivals nu ook hier hun intrede deden. Zowel bij de ingang van het campingterrein, de kassa als de theatertent kwam het ‘Efteling-gevoel’ naar boven. Het enige wat ontbrak waren de keurige hekken. Jammer, maar rijen horen er blijkbaar bij.
Ophef?
Opener van Paaspop 2003 was Astrosoniq. De aardige space/stonerock van deze Brabantse band luisterde prima weg, maar wist de tent slechts half los te krijgen. De ene persoon in het publiek schudt wild met zijn haren, de andere persoon wrijft verveeld de slaap uit zijn ogen (het was toch al 17.00 uur). De band moet nog verder groeien maar heeft zeker toekomst.
De aankondiging van Caesar was als de favoriete band van Barend en Van Dorp, refererend aan het memorabele optreden van het Amsterdamse drietal in het gelijknamige televisieprogramma. Afgesproken was dat ze daar het rustige nummer ‘I Know I’ zouden spelen, maar in plaats daarvan brachten ze tot grote schrik van Henk, Jan en Frits het supernoisy ‘C.I.A’. Zoveel ophef als ze creëerden bij de RTL4 coryfeeën, zo weinig maakte Caesar los op het hoofdpodium. Alleen dicht bij het podium gingen wat fans uit hun bol. Opleving was er bij de afsluiter ‘No Reply’, een cover van Nirvana die bassist Sem de veel te lege zaal in schreeuwde. Het was te laat om het publiek nog enthousiast te maken. Jammer, want Caesar verdient meer.
Verfijnd
De bezoekers van Paaspop lijken (nog) niet klaar voor een artiest van het kaliber van Piet Goddaer alias Ozark Henry. Het gros komt hier toch voor het stevigere rock- of punkwerk, voor Rowen Hèze of voor het bier. Het gros zit nu niet echt te wachten op de verfijnde muziek (die niet in een hokje te plaatsen is) van de Belgische muzikale duizendpoot, waarover geruchten de ronde doen dat hij met niemand minder dan David Bowie gaat touren. Jammer dat zo weinig mensen zijn komen kijken want Ozark Henry zet een prachtige show neer die zowel qua beeld als geluid van hoge kwaliteit is. De lichtshow versterkt de sfeer die de nummers uitademen en de mechanische bewegingen van Goddaer geeft het geheel een mysterieus tintje. Het aantal bezoekers dat wél de moeite heeft genomen om te komen kijken en luisteren had er zeker geen spijt van.
Bergopwaarts
‘Wat voor een jurk zou ze aanhebben?’ is een vraag die menig fan vanavond bezighoudt. Zangeres Sharon den Adel heeft zich gehuld in een witte sprookjesjurk waaronder nog een glimp is op te vangen van haar kuithoge witte Dr. Martens laarsjes. Tegen een nieuw decor van twee engelen speelt Within Temptation hun inmiddels bij menigeen bekende nummers. De show steekt goed in elkaar, het geluid is subliem en het enthousiasme spat van de bandleden (en het publiek) af. Within Temptation is een eerlijke en oprechte band, niet voor niks is de tent afgeladen vol. De nieuwe single ‘Running Up That Hill’ (cover van Kate Bush), is in de heavy Within Temptation uitvoering prachtig bombastisch vertolkt. Eigenlijk heeft de band die ‘hill’ allang beklommen, de K2 bergtop is nu bereikt, op naar de Mount Everest!
Reggaefeestje
Wietdampen, fijne sfeer en een mooi beschaafd feestje. Met de jongens van Beef was het wederom erg prettig vertoeven. Hoewel de band nu inmiddels op vrijwel elk festival in Nederland heeft gespeeld, blijft het publiek enthousiast meewiegen. Beef heeft zichtbaar plezier op het podium en dat vertaalt zich door naar het publiek. Waar Kane (van horen zeggen, want deze twee verslaggevers vertoefden elders) al boos werd van een glaasje bier op het podium, liet Beef zich niet van de wijs brengen. Kane heeft grootheidswaanzin. Beef heeft het in zich om echt groot te worden.
Theater
Net als grote festivalbroer Lowlands heeft ook Paaspop haar theatertent. Veel namen die eerder te vinden waren in Biddinghuizen zagen we ook in Schijndel. Ome Cor deed weer zijn trucje met geestelijk gehandicapte (of anderszins gestoorde) zangers en zangeressen en de Band Zonder Banaan mocht haar theatershow (wat verkort) laten zien. Leuk was hun act op de zielige konijnenfilm ‘Bright Eyes’. Verder werd duidelijk dat de BZB beter is als feestband dan als theateract, want het publiek ging pas echt loos toen de band haar muziekrepertoire bracht.
Kamagurka wist met zijn absurde vage show (waterbuffels uit het raam gooien, de man zonder stoel) te overtuigen. Toen een wat arrogant kereltje in de zaal het nodig vond om te roepen dat ‘Kama’ niet grappig was, kreeg hij de volle laag van zowel publiek als man op het podium. De parodie op rockbands uit de jaren zeventig en tachtig ‘Blaze of Glory’ kreeg de zaal plat, maar het was de vraag of dat aan de (goed gespeelde) nummers lag of aan de parodie. Stiekem waren nummers als ‘Sweet Child O’Mine’ best lekker.
Paasei
De rockchicks uit Rotterdam hadden plechtig beloofd om te komen spelen in ‘pikante paashaaspakjes’. Dan denk je niet aan roze jurkjes en enkel een haarband met bunnyoortjes, toch? Nou, volgens The Riplets is dat dus het ultieme pikante paashaaspakje. Omdat de haarband de dames na één nummer niet meer zo lekker zit, gooien ze die maar af. Weg paassfeer.
Wat er over blijft is een groepje meiden dat zich, op de drumster na, nauwelijks beweegt en een behoorlijk ongeïnspireerde show laat zien. Zangeres/bassist Janneke brabbelt in diverse Nederlandse dialecten (“ik ken er nog veel meer hoor”) wat over dat hun cd in de winkel veel te duur geprijsd is, gitarist L.A. Sun met 38 graden koorts (!) staat te spelen en bier haar favoriete drank is. Ze doet dan ook net alsof ze al dronken is. Kruip maar weer snel terug in jullie paaseitjes.
Zelfverzekerd
Het kan je niet ontgaan zijn: Jacqueline Govaert is op Paaspopzondag 21 geworden! Jaja, na het eerste nummer zingen fans haar luidkeels ‘Lang zal ze leven’ toe. De blondine straalt van geluk. “Ja, ik ben al 21 en héél volwassen!” Ze is nu zó volwassen en zó vrouwelijk…. En om ervoor te zorgen dat we dat zeker niet vergeten heeft ze speciaal een T-shirt aangetrokken met heel groot ’21’ op de achterkant. In tegenstelling tot deze ‘niet zo volwassen’ actie is het optreden van Krezip zeer volwassen te noemen. Krezip Rocks! Ook voor de niet-fans. We hebben hier te maken met een zeer professionele band die strak en energiek hun muziek live weet neer te zetten. Jacqueline straalt grote zelfverzekerdheid uit en steekt haar emoties als woede, vreugde en jaloezie én haar sensualiteit niet onder stoelen of banken. We mogen het allemaal, zien, horen en voelen. Hoewel de spotlights voornamelijk op haar gericht zijn vormt de band een hecht geheel waarin elk lid onmisbaar is. Krezip gaat een voorspoedige toekomst tegemoet. Tja, op Pinkpop hebben ze al gespeeld, what’s next? HMH, Ahoy?
Feest
De vroeg geprogrammeerde skapunk van het Italiaanse Shandon komt wat langzaam op gang. Maar als de beer eenmaal los is, weten de punkers een heel aardig sfeertje te creëren in de Masters of Rocktent. De cover van ‘Karma Chameleon’ brengt zelfs bij de grootste chagrijn een glimlach op de mond. Het optreden van Rowwen Hèze lijkt bij voorbaat al een gewonnen wedstrijd. Direct na de aftrap van ‘Geluksknikker’, een van de nummers van de nieuwe (sterke) cd Dageraad, is het feest in de grote tent in Schijndel. De Limburgse band weet, na de erkenning in de serieuze muziekpers, haar polka/texmexstampers live perfect in te passen in het kalme repertoire. In die rustige nummers laat Rowwen Hèze zien dat het nog steeds tot een van de beste festivalbands in Nederland behoort. In het in de festivalkrant als Dylan-esk bestempelde ‘Gespeegeld in het raam’ moet elke treinreiziger zich kunnen herkennen. De Limburgers zijn nog lang niet klaar met hun missie: het is een kwestie van geduld…
Klapper op het affiche van Paaspop zijn de folkpunkers Dropkick Murphys. Met een nieuwe doedelzakspeler en ‘zangeres’ spelen zij de zaal plat. Toch hebben de heren wel eens sterker gespeeld. Bij deze verslaggever bleef toch een bittere nasmaak achter. Verplicht nummer? Vermoeid?
Al met al kan gezegd worden dat Paaspop 2003 een geslaagde opener was van het nieuwe festivalseizoen. Hoewel wat meer spanning in de programmering geen kwaad had gekund. Misschien schudt Paaspop dan definitief zijn boerenimago van zich af.
foto’s door: Miranda van den Broek
http://www.kindamuzik.net/live/paaspop/paaspop-2003-geslaagde-opener-van-het-festivalseizoen/2971/
Meer Paaspop op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/paaspop
Deel dit artikel: