Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In 1975 kocht Michael Stipe op de dag van uitkomen het album Horses. Hij vond de hoes met die mysterieuze, androgyne dame erop zo mooi. Hij luisterde er de gehele nacht naar totdat hij misselijk werd van de vele kersen die hij onderwijl at. De volgende morgen besloot de 15-jarige Stipe zanger te worden.
Horses bleek dus niet alleen een baanbrekend album voor het punkgenre te zijn, maar voor de gehele muziekwereld. Want zonder de poëtische teksten van Patti Smith was er geen R.E.M. geweest. En ook geen P.J. Harvey en ook geen… Nou ja, de wereld had er een heel stuk anders uit gezien. Patti Smith is echter geen steek veranderd. Nog steeds graatje mager, nog steeds gehuld in een colbert en de haren – zij het wat dunner en grijzer - zitten nog in hetzelfde model. Haar intense bevlogenheid is er na dertig jaar ook niet minder op geworden, dat bleek wel tijdens het optreden in een tot de nok gevulde Paradiso.
De priesteres van de punk putte uit haar rijke oeuvre en werd daarin bijgestaan door een vierkoppige band, met daarin de vaste krachten Lenny Kaye, Jay Dee Daugherty en Tony Shanahan. Deze zetten op het podium de lijn voort van de laatste studioalbums die gepolijster en voller klinken dan haar rauwe werk uit de jaren ’70. Sinds haar terugkeer in 1996 zoekt Smith het dan ook in meditatieve muziek waar ze haar tong de vrije loop kan laten zonder zich lichamelijk op te moeten winden zoals voorheen. Dat opwinden kan ze ook nog steeds, maar tijdens oude anthems als ‘Free Money’, ‘Dancing Barefoot’ en ‘People Have the Power’ kwam dat er niet helemaal uit. Diepe oerkreten waren er niet te horen en ook het publiek werd minder wild van een meezinger als ‘Because the Night’ dan je zou verwachten.
Maar misschien was het juist wel een bewuste keuze van de 58-jarige New Yorkse om haar krachten evenredig over de twee uur te verdelen. Zo had ze bij de toegift namelijk nog energie over om tot een daverende finale met ‘Like a Rolling Stone’ én ‘Rock 'n Roll Nigger’ te komen. Met een ongebreidelde passie werd de zaal eraan herinnerd waarom dit één van de beste nummers ooit is. "Outside of society is where I want to be", brulde iedereen mee. Tot buiten de deuren toe, waar het inderdaad weinig meer op een geordende samenleving leek, nu de reinigingsdienst al een paar dagen geen zin had om de bergen troep van Amsterdam op te ruimen. Maar dat deerde niemand na een avond waarin het humane en liefdevolle gezicht van de rock-'n-roll na twintig jaar weer eens Amsterdam aandeed.
http://www.kindamuzik.net/live/patti-smith/patti-smith/10346/
Meer Patti Smith op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/patti-smith
Deel dit artikel: