Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hartverscheurende verhalen, daar kan Mike Hadreas boeken mee volschrijven en hij is pas in zijn vroege twintiger levensjaren. Vanuit Seattle maakt de smalgeschouderde jongeling danige indruk met debuutplaat Learning. Zelden klonk een eerste album zo intens, niet in de laatste plaats doordat de vroegere jeugd van Hadreas voluit in de spotlights gezet wordt. Dat blijkt er een van verslavingen, verloren liefde en misbruik.
Voor een avond opbeurende dijenkletsers of polonaise ben je bij Hadreas die met twee secondanten (toetsen versus gitaar en percussie) optreedt als Perfume Genius aan het verkeerde adres; zoveel is duidelijk. Hoe heftig zijn geschiedenis ook is, zo breekbaar en wankel is zijn stem, maar op precies de juiste manier. Dat is er één die aan Conor Oberst doet denken of aan Antony. Een klein beetje Jeff Buckley wappert om hem heen bovendien, zij het zonder diens geëxalteerde uithalen.
Hadreas is een denker en een doener; een schrijver die geen blad voor de mond neemt als hij zijn ziel en zaligheid blootgeeft in hoogst literaire lyriek. Tegelijk is hij een dromer; een jongen met een romantische inborst die verder wil én kan dan het moeras van vroeger, net onder het plaveisel van de voortschrijdende tijd. Waar een wapenbroeder als Sufjan Stevens nogal breed kan uitpakken en kunstig met groot gebaar werkt, schetst Hadreas in miniaturen. Zijn nummers zijn kort tot heel kort. Het zijn polaroids bijna, maar haarscherp en beslist niet vervaagd door de tand van enige tijd grijpen ze naar de keel en leiden onwillekeurig tot een slik (vanwege de brok) en een snik, zo hartverscheurend.
In die smalfilmachtige liedjes figureren ook barokke strijkers en filigraanachtige pianopartijen. Jammer genoeg speelt Perfume Genius niet met echte cello of concertvleugel en komt alles uit de digitale kastjes. In een geluid dat verder toch al bol staat van de galm ligt een klatergouden kitscherigheid op de loer. Dan lijkt Hadreas in het machinale een manier te zoeken die afstand oplevert, waar je juist als de reverb wat wordt teruggeschroefd en je hem bijvoorbeeld quarte-mains hoort spelen, in de nabijheid en trilling in zijn zoekende stemgeluid precies diezelfde kleine slik en snik hoort.
Zo kort als de nummers zijn, zo is ook het concert. Precies genoeg is ook genoeg, want in beperking ligt ook een vorm van meesterschap. Waar een hart of leven aan stukken gescheurd is of wordt zonder melodrama of dweepziekte en waar eerlijkheid open kan regeren, daar heerst Hadreas met zijn vijftien korte verhalen voor bij de centrale verwarming; daar zijn die vijftien korte verhalen hartverwarmend.
Foto door Vince Kmeron (cc) genomen @ Botanique, Brussel, oktober 2010.
http://www.kindamuzik.net/live/perfume-genius/perfume-genius/22895/
Meer Perfume Genius op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/perfume-genius
Deel dit artikel: