Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op 19 januari 1980 treedt Joy Division op in Vera, Groningen. Het Nieuwsblad van het Noorden recenseert het als volgt: "Zowel muziek, teksten als presentatie geven een onheilspellend beeld van het heden en een hopeloze toekomstverwachting." Daarnaast creëert de band volgens de auteur "indrukwekkende, pessimistische spanning" en "muziek voor desolate industriesteden waar iets dreigends te gebeuren staat". Enkele maanden later stapt zanger Ian Curtis uit het leven, de rest is geschiedenis.
Ruim drie decennia later is bassist Peter Hook terug in de stad waar Joy Division zijn laatste Nederlandse optreden gaf. Zonder de twee andere bandleden, met wie hij New Order zou vormen. Ze zijn weer eens gebrouilleerd. Ondanks hoon op blogs en in bladen, waagt hij zich met zijn band The Light aan een integrale livevertolking van Joy Divisions indringende meesterwerk Closer. In ruim honderd minuten wuift Hook die hoon overtuigend weg.
Het vijftal start met minder bekende nummers, zoals het zeer dreigende 'Autosuggestion', dat spanning mist doordat de band het afraffelt. Het meer dansbare 'From Safety to Where?' komt beter uit de verf. Dat het geen plichtmatige oefening is, bewijst Hook met nog een aantal minder voor de hand liggende songs: het ritmisch sterk gebrachte 'These Days', een 'No Love Lost', met dubbele donderbas, en dansen op een vulkaan met 'Digital'.
Daarnaast doet hij vocaal meer dan zijn best, hoewel hij natuurlijk geen zanger is. En al helemaal geen charismatische performer, behalve wanneer hij met de nodige rock-'n-rollposes dwingende tonen uit zijn basgitaar tovert. Hook komt ermee weg en weet met grimmige bulderzang op momenten de inktzwarte intensiteit van Ian Curtis enigszins te benaderen.
Het materiaal van Closer komt wat langzaam op gang, want de gitaar sneeuwt onder in het geluid. Bij 'Heart and Soul' gaan de gitaarschuiven alsnog open. Samen met een donker en effectief '24 Hours' groeit het uit tot hoogtepunt. Dan blijkt hoe invloedrijk de gelaagde interactie van bas, synths en gitaar nog steeds is. De piepjonge gitarist Nat Wason geeft er met postrockgolven zelfs een moderne draai aan in 'Decades'.
Tijdens de lange toegift, met veel werk van Unknown Pleasures, kan Hook ontspannen glimlachen. Er ontstaat een veertigersmoshpit en het publiek is in zijn greep. Tijdens de tweede toegift mondt dit uit in een massaal meegezongen 'Transmission' en 'Love Will Tear Us Apart'. De tijdloze muziek van Joy Division maakt onverminderd veel los.
http://www.kindamuzik.net/live/peter-hook-the-light/peter-hook-the-light/22400/
Meer Peter Hook & The Light op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/peter-hook-the-light
Deel dit artikel: