Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op de Facebookpagina van Simple Minds reageerde een bezoeker van hun recente concert in Lissabon verbolgen. Hij verwachtte grote hits, maar kreeg voor hem onbekende cultklassiekers van de eerste vijf platen. Het is illustratief voor het contrast tussen de progressieve muziek uit de beginperiode en het werk van de latere stadionband.
Volgers van het eerste uur weten dat de band in die vroege periode uitstekende en invloedrijke platen maakte. Dat besef dringt steeds breder door en het label speelt slim in op deze herwaardering. De muzikale erfenis van de band is vaker heruitgebracht, maar bij de cd-box X5 ligt de focus alleen op de eerste vijf platen.
En waar diehardfans van droomden, kwam uit: een clubtour met werk van Life in a Day tot en met New Gold Dream. Het brengt ze naar een stijf uitverkocht Paradiso. Bassist Ged Grimes en toetsenist Andy Gillespie maakten die tijd niet bewust mee, maar pakken nu meer dan eens hun roem.
Bijvoorbeeld in het sterk ritmisch gedreven werk van het mystieke Empires and Dance. Het hiervan afkomstige 'This Fear of Gods' groeit uit tot hoogtepunt met pulserende synth- en baslijnen, vergezeld van krassende, licht experimentele gitaarflarden. Ze trekken elkaar aan of stoten elkaar af, maar zijn altijd een geheel. Het is de verdienste van Simple Minds: als een van de eerste rockbands integreerden ze met succes elektronische muziek à la Kraftwerk in hun muziek.
Met een zeer boeiend optreden doet de groep met gemak veel hedendaagse synthwavebands vergeten. Met uitzondering van een gloedvol 'Pleasantly Disturbed', steken de songs van de debuutplaat hierbij wat schril af. Toch geeft de energieke punkspirit ervan wat lucht in het soms dichtgeplamuurde geluid, dat ze fraai doorbreken met de dreinende hypnose van 'Theme for Great Cities'.
Muzikaal piekmoment is het vijftal nummers van Real to Real Cacophony. De synths zijn net zo dun en kraakhelder als op deze onderschatte plaat. 'Premonition' krijgt zo de ruimte voor fraaie dynamiek tussen zweverig en rockend. De overige vier, waaronder het filmische 'Scar', klinken tegelijk beeldend en afgepeld en groeien ook uit tot hoogtepunten.
Jim Kerr is onverminderd beweeglijk en hij is niet vies van theatrale poses. Had dat eerder vaak een tenenkrommend effect, bij dit optreden werkt het als katalysator van muzikale energie. In tegenstelling tot tijdgenoten die weer optreden, heeft hij geen lessenaar nodig voor de teksten en af en toe bezweert hij het publiek als in zijn beste dagen.
http://www.kindamuzik.net/live/simple-minds/simple-minds/22567/
Meer Simple Minds op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/simple-minds
Deel dit artikel: