Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Toeval of niet, op de dag dat Skip The Rush zijn cd-presentatie heeft in de Amsterdamse Melkweg, ontwaakt ook de vaderlandse dagbladpers: de band wordt in het AD Magazine namelijk getipt als dé belofte voor ‘Nederland gitaarland’ en laat daarmee groepen als Epica en ZZZ achter zich.
Honderd kaarten zijn er in de voorverkoop verkocht voor deze feestelijke presentatie van het debuutalbum All Is Fit for Tonight, weet chapman stick-speler Derrick Siegmund te vertellen, maar het aantal bezoekers lijkt zeker de tweehonderd te passeren. Doordat het balkon van de Oude Zaal gesloten is, is het gezellig druk en iedereen wacht vol spanning op het moment dat de vijf heren die vandaag in het middelpunt van de belangstelling staan het podium zullen betreden.
Als opwarmer is het eerst echter de beurt aan Vorago. Een gewaagde keuze als je je bedenkt dat dit gezelschap Skip The Rush versloeg bij een van de voorrondes voor de Grote Prijs van Nederland. De band speelt een jazzy vorm van rock, die bij vlagen zeker niet zou misstaan als achtergrondmuziek in een donkerbruine kroeg (de uitgesponnen gitaarerupties en -explosies daargelaten). De vier heren en één dame hebben een behoorlijk eigen geluid weten te creëren, dat wel even wennen is. Een hoofdrol is daarbij weggelegd voor de ritmesectie. Frontman Stan baant zich er al luchtgitaar en -drums spelend een weg doorheen en heeft live wel iets weg van Brandon Boyd. Af en toe vervalt het gezelschap iets te veel in herhaling waardoor het zeker niet altijd blijft boeien, maar muzikaal gezien steekt het goed in elkaar en wordt er met overtuiging gespeeld.
Uit Purmerend komt Maladjusted en deze vier punkrockers weten de voetjes van de vloer te krijgen. Dat doen ze niet alleen middels de cover van ‘Do You Love Me?’ van The Contours. Het lijkt namelijk alsof ze een hele bus aan vrouwelijke fans meegebracht hebben en even heb ik het idee dat ik naar Di-Rect sta te kijken, al is het alleen al vanwege het gejoel na elk nummer. Op muzikaal vlak is Maladjusted zeker niet bijzonder – eerder standaard –, maar het songmateriaal is aanstekelijk en op een feestelijk evenement als dit heeft dat absoluut resultaat.
Het laatste woord is dan uiteraard aan Skip The Rush. Allereerst wordt de videoclip gepresenteerd van ‘Elephant Song’, een van de beste tracks van het nieuwe album. Een en ander oogt opvallend professioneel en het kan haast niet anders of ‘Elephant Song’ gaat overuren maken op de Nederlandse muziekzenders. Als visitekaartje naar het buitenland zou het overigens ook geschikt zijn.
Vervolgens gaat het doek voor het podium open en staan de vijf heren klaar – frontman Jaap Warmenhoven met een zwarte boa om zijn nek – om de songs van het album ten gehore te brengen. De band heeft er duidelijk zin in en weet door middel van een enthousiaste presentatie de kwaliteit van het album live nog maar eens te bekrachtigen. Warmenhoven staat vol zelfvertrouwen op het podium, als een ware entertainer, en heeft het publiek direct op zijn hand. Het applaus en gejoel na elke track blijft een behoorlijk tijdje aanhouden, wat uitmondt in een droog “Jullie maken nog meer lawaai dan wij” van Warmenhoven. Elke noot die hij ten gehore brengt, is een schot in de roos en zijn bereik is bij vlagen akelig hoog.
Drummer Bow Evers weet zijn drumkit vanavond eveneens goed te raken en bassist Thijs van Vuure staat op het podium alsof hij de Nederlandse Flea is. In combinatie met de hypnotiserende geluiden uit de chapman stick van Siegmund en de soms fragiele, dan weer exploderende gitaarriffs van Frank van Roessel, bezorgt de band meer dan eens kippenvel. Op het album zijn alle zes de tracks te vinden van het eerder verschenen e.p.’tje Chaperone, maar wat opvalt is dat het ‘nieuwe’ materiaal zeker net zo sterk klinkt.
Na een overtuigende set van een nummer of tien, verschijnt Mike Stewart op het podium, de man die het album produceerde en nu een exemplaar van het schijfje uit mag reiken aan de band. Een toegift volgt, waarin uiteraard ‘Elephant Song’ niet mag ontbreken en dat is het moment waarop ook het publiek dat nog niet in beweging was écht los gaat. De eerste crowdsurfer is dan ook een feit. Na een tweede onderbreking volgt dan een laatste toegift, waarin een gouwe ouwe voorbij komt: ‘Good Or God’, afkomstig van een eerdere demo. Het nummer ontbreekt op het album, maar doet het live uitstekend.
Is er ook maar iets wat deze band nog fout kan doen? Vooralsnog niet, alles klopt simpelweg. Wie nog twijfels had over Skip The Rush, had vandaag een mooie gelegenheid om omver geblazen te worden. De band heeft inmiddels op zowel plaat als podium bewezen een collectief te zijn met zo veel kwaliteiten, dat een plek op Lowlands dit jaar niet meer dan rechtvaardig zou zijn. Skip The Rush gaat het simpelweg h-e-l-e-m-a-a-l maken; niets of niemand die dat nog tegenhoudt.
http://www.kindamuzik.net/live/skip-the-rush/skip-the-rush-vorago-maladjusted/8875/
Meer Skip The Rush op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/skip-the-rush
Deel dit artikel: