Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Aan de ingang van de Magdalenazaal worden we aangeklampt door vrienden van Gerard. Of we niet met Gerard op de foto willen. Gerard - onder zijn bordkartonnen uiterlijk schuilt een geëngageerde persoonlijkheid - ijvert namelijk voor meer financiële waardering door de overheid van culturele activiteiten anders dan theater. Zonder meer een nobel doel waarvoor wij graag onze tronie op gevoelige plaat laten vastleggen. En ook wel toepasselijk dat Gerard net bij een optreden van het schromelijk ondergewaardeerde Spoon voor de deuren heeft postgevat.
Terwijl om het even welk zorgvuldig gecoiffeerd Brits trio het met anderhalve goeie song tot hype van de week schopt, lijken de Texanen van Spoon er maar niet in te slagen hun status van lievelingen in indie-middens te overstijgen. En dat met vijf goeie tot regelrechte parels van platen op hun conto. Ook in de half gevulde Magdalenazaal is het een onderonsje van fans. Een gezellig onderonsje, dat wel.
Op een gesprongen snaar na is ‘The Beast And Dragon, Adored’ de perfecte opener van een avondje gloedvolle popmuziek. Het is tevens het eerste nummer van Gimme Fiction, en zoals op de plaat wordt het live opgevolgd door ‘The Two Sides of Monsieur Valentin’ en ‘I Turn My Camera On’. Meteen wordt de diversiteit in het oeuvre van Spoon onderstreept: groovy, diep, sexy. Vele bands klinken in een hele carrière niet zo gevarieerd als deze groep in drie nummers.
De vrij eenvoudige productie van de albums van Spoon zorgt ervoor dat de band hun muziek prima live kan brengen. De podium-opstelling zit de nummers als gegoten en Britt Daniels zingt net zo goed als op de stereo thuis. Weinig animo op of naast het podium, dat wel, maar met nummers als ‘Small Stakes’ en ‘Anything You Want’ hoeft dat geen probleem te zijn, en het voor de rest stille publiek applaudisseert dan ook luid en gemeend. Ook ‘Paper Tiger’, waarin het tromgeroffel van drummer Eno de pianodeun overstemt, kan ondanks zijn rommelige uitvoering op veel respons rekenen. Na de gewoonlijke plaspauze volgt de verwachte toegift in de vorm van ‘My Mathematical Mind’, waarmee de groep zich naar een succesvol einde jamt, tot Daniels’ krassende gitaar de laatste noten van de avond voortbrengt. Zoals iemand in het publiek fijntjes opmerkt: “nice to have some Texans around”.
http://www.kindamuzik.net/live/spoon/spoon/10718/
Meer Spoon op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/spoon
Deel dit artikel: