Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het systeem van aftershows gaat al een tijdje mee in de AB: in plaats van oneindige voorprogramma's kun je, na een concert in de grote zaal, in de late uurtjes in de Club nog een optreden van een kleinere, minder bekende band meepikken. Na het geslaagde concert van Tortoise kreeg het Belgische Tape Tum de eer om de avond muzikaal af te sluiten. Tape Tum was, naast Kawada en Vinz, als winnaar uit de bus gekomen van AB Cocoon, een wedstrijd voor Brusselse bandjes. Zijn set is gebaseerd op de demo die hij hiervoor instuurde.
Tape Tum is een duo, bestaande uit twee broers, Lieven en Benjamin Dousselaere. Beiden zijn actief in meerdere bands en in muzikale en interdisciplinaire projecten als Harker, waarmee ze films begeleiden. Bijzondere vermelding verdient nog dat Lieven in het geweldige collectief Poni gitaar speelt. Ze maken al langer samen elektronische muziek en geluidsinstallaties; Tape Tum is weer een nieuwe uiting van hun creatieve drang.
Ondanks dat het elektronische muziek is klinkt het zeer organisch. De intro duurt erg lang, maar wanneer beiden gitaar beginnen te spelen wordt het plots ritmischer en melodieuzer. Dit nemen ze dan op in live sequencing via een softwareprogramma dat ze zelf ontwierpen en spelen ze daarna in looping af. Zo kunnen ze verder de elektronica bedienen. Het warme geluid van dit nummer en de structuur, die steeds verder wordt ingevuld, hebben wel iets weg van Tortoise, maar leiden niet echt naar een climax.
Doordat ze met veel lagen werken en het ritme aan de trage kant is klinkt hun muziek erg melancholisch en filmisch. De mooiste stukken zijn de nummers die opgebouwd zijn rond een melodie van de gitaar, maar Tape Tum weet de spanning er niet steeds in te houden. Er gebeurt gelukkig wel van alles, je zult zeker niet in slaap vallen, maar het optreden is pas echt interessant wanneer er meer gespeeld wordt met melodie en wisselende ritmes. Beide heren zijn nog een beetje op zoek naar een eigen stijl, een interessant proces maar voor het publiek niet altijd even boeiend.
Af en toe klinkt Tape Tum erg donker, dankzij een zinderende, resonerende dreun waarboven de gitaar een trage, eenvoudige melodie speelt. Helaas wordt dit in een nostalgisch nummer iets te lang uitgesponnen, maar dan weerklinkt gelukkig weer een helder gitaargeluid en wordt er zowaar gezongen. Dit bevestigt mijn gevoel: Tape Tum is op zijn best als het de nodige afwisseling - op het vlak van ritme, geluiden en hun beperkte instrumentarium - in zijn muziek stopt. Een mooi einde van een niet altijd even sterk concert, maar voor een eerste optreden was het niet slecht.
http://www.kindamuzik.net/live/tape-tum/tape-tum/9621/
Meer Tape Tum op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tape-tum
Deel dit artikel: