• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Black Angels

Anderhalf uur geestesverruiming.
06 februari 2011, Trix, Antwerpen

Tekst: Vincent Romain

Publicatiedatum: 08 februari 2011

The Black Angels zullen niet de enigen zijn die een carrière draaiende houden door te teren op de erfenis van grote voorgangers. In het geval van de Texaanse band kom je met The Velvet Undergroud (ze zijn genoemd naar 'The Black Angel's Death Song'), The Doors en 13th Floor Elevators al een heel eind. Geen verrassing dan dat de groep een tijdje geleden backingband speelde voor Roky Erikcson, de sinds lang voorgoed in hoger sferen verkerende voorman van laatstgenoemde Texaanse psychedelische legende. Geen toeval natuurlijk, want ook de Angels komen uit de Lone Star State.

Als je in die epigonensituatie verkeert, geeft het pas om bij de zaak te zijn en gewoon altijd het volle pond te geven. De platen van The Black Angels zullen nooit bijgezet worden in de galerij der groten, maar op een podium gaat het donkere beest volledig los. Ook vanavond weer in Trix, waar de zaal verbazend goed gevuld is met volgelingen van werkelijk alle leeftijden en pluimage. Vinyls met psychedelische hoezen vinden gretig aftrek en jonge hipsters staan er broederlijk naast lederen rockers, overgelopen punkers en voor een keer niet headbangende maar hoofdknikkende metalheads. De dresscode zegt zwart.

The Black Angels hebben, naast een puike vrouwelijke drummer (altijd een plus), één ding voor op vele andere psychedelische bands. Dat is Alex Maas, de bebaarde zanger die ondanks zijn weinig opvallend uiterlijk vertoon kan bogen op tonnen charisma. En natuurlijk ook op een regelmatig stevig uithalende strot, die op rustiger momenten in de verte een beetje aan Liam Gallagher doet denken, maar ook à la Jim Morrison met duivelse kreten het vuur in de pan kan doen slaan.

Muzikaal overtuigt de groep vooral door de vele ritmewisselingen. Hoewel de meeste nummers gezapig midtempo op gang getrokken worden, zorgen de explosieve omslagen naar snellere regionen (met zoals gezegd als aanzet meestal een door merg en been gaande kreet van Maas) ervoor dat de spanning er ondanks een weinig afwisselend totaalgeluid tot op het eind in blijft.

Allerbelangrijkst bij een psychedelische band is natuurlijk dat het geluid middels de nodige effecten op punt staat en niet verzuipt in een poel van dreinerige eenvormigheid. Echo, delay en distortion moeten voor de geslaagde trip perfect afgesteld staan en bij The Black Angels is dat het geval. Elke noot in de hoogte en laagte, werkelijk elk detail komt hi-fidelity je oor binnengebuldozerd en dat zorgt voor anderhalf uur geestesverruimende muziek waarvoor je geen additieven nodig hebt.

Foto uit het KindaMuzik archief door Martijn Booij

http://www.kindamuzik.net/live/the-black-angels/the-black-angels-951/21218/
Meer The Black Angels op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-black-angels