Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In Vera houden ze van vuige garagerock. Ook voor iets onbekends als The Bloody Hollies komt men in ruime mate op. Dat het vervolgens niet veel om het lijf blijkt te hebben, deert het publiek niet. Het juicht aan het eind van de nummers, het springt wat tegen elkaar aan, het smijt met bier en het trommelt aan het slot van het optreden met de flesjes op de rand van het podium zodat de drie New Yorkers tot tweemaal toe voor een korte toegift terugkomen. Deze avond moest je er zélf wat leuks van maken.
Want de ritmesectie was zwak. Een doodsteek voor de meeste bands, maar helemaal voor de bluespunk van The Bloody Hollies. Frontman Wesley Doyle moest met zijn weinig opzienbarende gitaarspel het tweetal op sleeptouw nemen. De zo gewenste ritmische basis ontbrak. Terwijl bassist Phill Freidenburg simpelweg geen lekker geluid had, maar wel gekke bekken wist te trekken, gaf drummer Mike Argento blijk van middelmatig talent met zijn ouwbollige drumpatronen. Dat Doyles gekrijs bovendien totaal irrelevant was, hielp niet mee aan de feestvreugde van de kritische luisteraar. Daar bracht geen slide-gitaar of mondharmonica verandering in.
Het flauwe tenue van goedkope witte blousjes en zwarte stropdassen gaf weer wat een ongeïnspireerde bende het optreden was. Bij een gebrek aan creativiteit is vakmanschap vereist en dat was nergens te bekennen. Wat resteerde waren, op de tweede dag van hun tour, niet goed op elkaar ingespeelde bandleden, die mogen bidden vaker een alle garagerock omarmend publiek te mogen treffen.
http://www.kindamuzik.net/live/the-bloody-hollies/the-bloody-hollies/7574/
Meer The Bloody Hollies op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-bloody-hollies
Deel dit artikel: