Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
The Cult is behoorlijk actief aan het toeren. Eind vorig jaar stond de band in de Bierhal zoals de mode voorschrijft integraal het klassieke album Love te spelen. Later deze maand is The Cult een van de headliners op Pinkpop Classic. Voor honkvaste Randstedelingen die niet helemaal naar Limburg willen is er alvast een clubshow in het Paard van Troje met ongetwijfeld grotendeels dezelfde setlist.
Zowel zanger Ian Astbury als gitarist Billy Duffy zijn in de loop der jaren flink uitgebuikt. Astbury draagt een hoodie en een bandana waar twee pigtails onder uitsteken. Hij ziet er zo uit als een kruising tussen Mike Muir van Suicidal Tendencies en de legendarische The Doorszanger Jim Morrison. Het is sowieso een dubbelgangersfeest: de nieuwe slaggitarist kan nog altijd geld verdienen als Elvis Costello lookalike.
Het geluid is zeer goed. Met name het gitaargeluid van Duffy is om je vingers bij af te likken en klinkt bij de songs van Love zelfs beter dan op de plaat. Hij laat de windmills, die toch jaren zijn handelsmerk waren, maar zeer sporadisch zien, maar speelt (juist daardoor?) geconcentreerd en precies. Astbury is iets minder op dreef: af en toe klinkt hij wat schor. Toch blijft hij een geweldige hardrockzanger die nog steeds een flink eind boven de middelmaat uitsteekt. De nieuwe bassist Chris Wyse ondersteunt hem zo goed met de tweede stem dat het bij vlagen Alice in Chains-achtig aandoet. Hij bast dan ook nog eens zo goed dat hij bijna een derde hoofdrolspeler wordt. Niet verwonderlijk dat hij in de race was voor de opvolging van Jason Newsted bij Metallica. Ook drummer John Tempesta heeft een indrukwekkende discografie met onder andere Astro-Creep 2000 van White Zombie en Low van Testament erop.
Zo veel muzikaal talent en de toch wel indrukwekkende back catalogue staan garant voor een uitstekend concert. Het begint nog vooral degelijk, maar naarmate de show vordert komen zowel publiek als band er steeds meer in. Bij 'Nirvana' gaan de remmen los en ontstaat een heuse 40+-moshpit die alleen maar groter wordt. Het begint werkelijk bier te hozen, zo veel bekers worden er wild enthousiast de lucht in geslingerd. Er komt zowaar ook nog een heel nieuw nummer voorbij, dat zoals het gros van het recente The Cultmateriaal niet slecht is, maar ook niet kan wedijveren met de krakers van het trio Love, Electric en Sonic Temple. Als het Astbury en Duffy lukt om op een nieuwe plaat dat songschrijfniveau weer te bereiken, staan ze in combinatie met hun nu al uitstekende liveshow zo weer als headliner op het echte Pinkpop in plaats van op de ouwelulleneditie.
http://www.kindamuzik.net/live/the-cult/the-cult-2308/20501/
Meer The Cult op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-cult
Deel dit artikel: