Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Legendarische concerten krijgen veelal pas jaren na dato dat label opgeplakt. Dan blijkt de zaal tig keer uitverkocht te zijn geweest, zoveel mensen claimen aanwezigheid bij zo’n show. De geschiedenis leert dat de band in kwestie meestal een karig gevulde zaal ten deel viel.
Programmeer je een kleine zaal en verkoop je één kaartje in de voorverkoop (zie bijvoorbeeld Franz Ferdinands eerste keer in EKKO), dan heet dat scherp boeken. Doe je hetzelfde in Paradiso en verkoop je slechts een paar honderd kaarten, dan ligt de kwalificatie ‘blamage’ op de loer. Zeker wanneer de zaal afgevuld wordt met tientallen prijsvraagwinnaars en bezoekers van het concert van The Rakes in de Melkweg, die gratis naar binnen mogen.
Volkomen onterecht in het geval van The Horrors. Paradisoprogrammeur Ben Kamsma gunde hen het grote podium. The Horrors zijn een echt nieuw ras binnen de huidige Britse rock. Deze vijf zombieachtige spillebenen - de natte droom van elke rechtgeaarde stylist en kapper - vissen namelijk in meerdere vijvers tegelijk. Moeilijk te plaatsen voor de ene, eigenwijs voor de andere.
The Horrors serveren namelijk een spetterende cocktail van sixties garagepunk en batcave deathrock. The Cramps en The Birthday Party zijn nooit ver weg; Joy Division en Bauhaus ook niet.
Bovendien draagt frontman Faris Rotter niet voor niets een vintage Siouxsie & The Banshees-shirt.
De band speelt in een show die riekt naar Eighties Matchbox B-Line Disaster of Test Icicles langer dan de hem vooruitgesnelde roemruchte reputatie doet vermoeden; namelijk maar liefst 32 minuten. Bovendien breken The Horrors met de traditie geen toegiften te spelen door Paradiso te trakteren op een gloedvol ‘Jack the Ripper’ – een cover van Screaming Lord Sutch.
Het plaatje van The Horrors is doordacht en af. De bassist staat 99 procent van de tijd met zijn rug naar het publiek gekeerd, toetsenist Spider Webb is een bizar gechoreografeerd entertainer en muzikaal is deze Blitzkriegpunk noir indrukwekkend, verzengend en swingend tegelijk. Voor dat laatste zorgt het voortdurend pompende orgel wel.
Na een dik half uur The Horrors resteert de vraag: “Was dit één van die legendarische concerten waar we het over tien jaar nóg over hebben?”. Wellicht, want mocht The Horrors een lang leven beschoren zijn – God geve het – dan zal Paradiso op 18 april 2007 met terugwerkende kracht vast weer tig keer uitverkocht zijn geweest.
http://www.kindamuzik.net/live/the-horrors/the-horrors/15261/
Meer The Horrors op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-horrors
Deel dit artikel: