Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Duister duo The Kills (Amerikaanse zangeres Alison Mosshart, alias VV, en Britse zanger Jamie Hince, alias Hotel) is inmiddels aangekomen bij zijn tweede echte cd No Wow. Aan de reactie van het publiek te zien, gaat dit tweetal een rooskleurige toekomst tegemoet.
Als de eerste duistere klanken te horen zijn, voel je dat dit geen gezellig, vrolijk optreden gaat worden. Als zangeres VV het podium betreedt en vanuit verschillende posities het publiek grondig inspecteert, maar geen woord zegt, begint het gedonder. Als The Kills hun eerste klanken de zaal insmijten is de onvoorspelbare, onheilspellende sfeer officieel. Dat twee mensen – Hotel met gitaar (soms grijpt VV er ook één) en een drummachine – zo’n ranzig rockgeluid kunnen produceren, is ongelooflijk. Maar waarom zou je je als muzikant laten opzadelen met drie of vier mensen, als je met z’n tweeën net zo hard kunt knallen? Want dat doen The Kills. Die twee tellen voor vijf.
De podiumstijl van The Kills is door de jaren heen wat veranderd. Waar ze eerder de microfoons tegen elkaar aan zetten en eigenlijk alleen elkáár aankeken, hebben ze de microfoons nu in normale posities gezet en zijn ze wel degelijk bezig met degenen die voor hen staan. Dag in dag uit naar dezelfde kop kijken gaat kennelijk toch vervelen; The Kills zijn per slot van rekening niet getrouwd. Af en toe zetten ze de microfoons alsnog tegen elkaar, om zo optimaal te kunnen duetten.
VV, die nog het meest doet denken aan een combinatie van Cousin It en Wednesday van ons aller Addams Family, is de koningin van de ritmisch schokkende bewegingen, en met haar prettig stoere stemgeluid en podiumgesluip heeft ze het publiek in haar spijkerbroekzak. Hotel is wat rustiger in zijn gekronkel, hij concentreert zich met name op zijn beukende, strakke gitaarspel, maar aangemoedigd door VV doet hij net zo hard mee en worden de bewegingen bijna een soort obscene paringsdans. Zo nu en dan beweegt Hotel naar voren, kijkt wat verward de zaal in, en schreeuwt en praat wat in de rondte. De broeierige stemmen van VV en Hotel passen perfect bij elkaar, en ook qua optreedstijl zijn ze optimaal op elkaar afgestemd. Het tweetal spat echt van het podium, het is met recht een dynamisch duo.
Nadat de twee het podium verlaten hebben, wordt het publiek verblijd met een knap staaltje lichtnaaierij. Het licht gaat aan (“Och, is het nu al afgelopen?”) en dan weer uit. Lachen. Maar ze komen weer terug voor een toegift. Hotel geeft het publiek wat luchtzoentjes en een aantal thank you’s, en het duo gaat er weer twee nummers tegenaan. Weinig gelul, veel actie, daar zijn ze goed in. The Kills’ rock is goor, ranzig en plakkerig, zo ook live, en vooral keihard steengoed.
http://www.kindamuzik.net/live/the-kills/the-kills/9369/
Meer The Kills op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-kills
Deel dit artikel: