• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Veils / The Jack Stafford Foundation

Comeback en Grote Doorbraak.
21 oktober 2005, Paradiso, Amsterdam (NL)

Tekst: Martÿn ter Haar

Beeld: Jan Mulders

Publicatiedatum: 25 oktober 2005

Weinig dingen zijn zo goed voor je carrière als net op het punt van de doorbraak even uit het gezicht te verdwijnen. Neem nou The Veils [foto's]. Deze bombastische rockers, die een merkwaardige geslaagde spagaat wisten te maken tussen sentimentele ballads à la Coldplay en de eikenhouten duisternis van 16 Horsepower, hadden in 2003 een klein radiohitje met 'Lavinia' van hun debuut The Runaway Found.
Voordat er werkelijk succes geboekt kon worden, ontsloeg muzikaal brein/zanger Finn Andrews echter de rest van de band en werd het lang stil. Wat, zoals gezegd, buitengewoon goed kan zijn om een cultstatus op te bouwen. De grote zaal van Paradiso was dan ook goed gevuld.

Al die mensen moesten voor ze The Veils konden zien wel eerst even door The Jack Stafford Foundation heen bijten. Een meneer met zo'n hippiebaard en een mevrouw met van dat steile hippiehaar zongen met zachte stemmen eentonige hippiekampvuurliedjes. Vreemd genoeg ontbrak de tamboerijn.

Bij de vernieuwde Veils blijkt al snel dat alles bij het oude gebleven is: The Veils, dat is nog steeds Finn Andrews met begeleidingsband. Alleen de bassiste valt in eerste instantie op omdat ze de uitstraling heeft van Kate Moss na een heftige nacht uit. Haar spel blijkt echter even solide en 'in dienst van' als dat van de rest van de band.

Andrews hangt ondertussen buitengewoon geslaagd de romanticus uit in zijn pak met gleufhoed. Zo verlegen en stuntelig als zijn aankondigingen zijn, zo vol overgave stort hij zijn hart uit in zijn liedjes. Slechts Conner Oberst van Bright Eyes komt in de buurt als Lijdend Artiest, iets wat ook op te maken is uit het buitengewoon hoge percentage zwijmelmeisjes in de zaal. Als zanger troeft Andrews Oberst echter op alle fronten af. Hij heeft de intensiteit en ook wel de stijl van 16 Horsepowers Dave Edwards, maar zingt in een hoger register en heeft ook beduidend meer souplesse.

De nieuwe nummers die The Veils spelen liggen in het verlengde van die op The Runaway Found, maar dan met meer Amerika in. Vaak is dat in de vorm van een hint naar duistere folk, maar we worden verrassend genoeg ook een keer getrakteerd op een heuse ZZ Top-boogie. Wat alle nummers gemeen hebben, is dat ze perfect in elkaar zitten. Het blijft van het begin van het concert tot de zeer luidkeels aangevraagde twee toegiften altijd zinderen in Paradiso.

Er bestaat daarom een heel grote kans dat dit De Grote Doorbraak van The Veils was, het moment waarop de band zijn reputatie in Nederland definitief vestigde. Mits Andrews niet weer zijn band ontslaat, natuurlijk. Die truc werkt maar één keer.

http://www.kindamuzik.net/live/the-veils/the-veils-the-jack-stafford-foundation/10949/
Meer The Veils op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-veils