Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Veel Sonic Youth-adepten wachten met samengeknepen billen op een levensteken van hun helden. Kim Gordon en Thurston Moore, het founding couple, hebben hun huwelijksgeloften immers aan de wilgen gehangen. Of de vreemdsoortig gestemde gitaren en dissonante rock hetzelfde lot beschoren zullen zijn, is ongewis. Medebandlid Lee Ranaldo liet zich onlangs ontvallen dat het wel eens lang kon gaan duren voordat Sonic Youth weer van zich laat horen op het podium of met nieuw werk. Intussen werkt men wel noest aan het openbaren van de omvangrijke archieven vol liveopnamen en out-takes.
Een hiaat van ettelijke jaren is Sonic Youth niet vreemd, zeker als het platen opnemen voor grote labels betreft. Op het eigen label gaat de groep zich graag te buiten aan het experiment en alle leden hebben soloprojecten of duiken op bij andere groepen. Ranaldo speelde op de laatste editie van het IFFR en Thurston Moore bracht dit jaar het door Beck geproduceerde, ingetogen Demolished Thoughts uit. Aanleiding voor Moore om met een volledig akoestische bezetting (inclusief viool en harp) de versterkers niet op de schroeistand te zetten.
Vaak gehoord en beslist waar: een goed liedje blijft goed als je de distortion en studiotrucjes weghaalt. Dat bewezen talloze unplugged opnames. Eigenlijk schreven Moore & Co. voor Sonic Youth ook vooral échte liedjes die ze vervolgens een beetje sloopten, net als bijvoorbeeld My Bloody Valentine of The Jesus and Mary Chain. Dit talent voor goede liedjes komt bij Moores solowerk sprankelend naar boven, zeker sinds Trees outside the Academy.
Een groot zanger is Moore niet en hij moet het ook niet hebben van al te vingervlug fretwerk. Wel is het knap hoe hij met akoestisch instrumentarium voluit inzet op textuur en sfeerbepaling. De partijen meanderen door elkaar heen, ze stuwen, duwen en schuren. En al is Sonic Youth unplugged nooit veraf, het is tegelijkertijd onvoorstelbaar dat deze nummers door de dissonante mangel gehaald zouden worden. Daarvoor klinkt er een te puur persoonlijk gevoel door in de ambitieuze, maar kleine troubadoursliedjes.
Sporadisch laat Moore feedback en distortion de vrije loop, maar eigenlijk heeft hij die referentie aan Sonic Youth niet nodig. Zijn catalogus aan solonummers is breed en diep. Moore hink-stap-springt door z'n materiaal en keuvelt charmant. Hij spreek-zingt op een onthechte manier die tegelijkertijd naadloos in de liedjes opgaat. Aldus betoont Moore zich een ware singer-songwriter met een meer dan vlijmscherpe rand, die op eigen waarde geschat moet worden. Zonder de schaduw van Sonic Youth dus, dat heeft zo'n jongen inderdaad niet nodig!
http://www.kindamuzik.net/live/thurston-moore/thurston-moore/22357/
Meer Thurston Moore op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/thurston-moore
Deel dit artikel: