Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In de hardere muziek weet je van een aantal bands precies wat je aan ze hebt. Die doen wars van de waan van de dag hun ding, zonder concessies aan de muzikale koers. Het bekendste voorbeeld is Motörhead, dat al ruim drie decennia luide rock-'n-roll speelt.
Unsane uit New York is net zo'n band en sinds 1988 leverancier van noiserock. Met invloeden uit hardcorepunk, metal en noise smeedt het trio log maar pakkend gitaargeweld, en is het invloedrijk in de gitaarunderground. In het hoofdkwartier op dit gebied, Vera, was Unsane in de jaren negentig kind aan huis.
Totdat frontman Chris Spencer in 2000 door spoedoperaties een brute mishandeling net overleefde en Unsane een paar jaar stillag. In 2005 en 2007 verschenen nieuwe platen; een volgende is in de maak. Voor het zover is, doet Unsane nog een korte tour door Europa, waarbij de band uiteraard ook Groningen aandoet.
Vanaf de eerste tonen komt de vuige muziek je als een brok graniet tegemoet. Voor het gruizige geluid van de kettingzaagriffs zouden veel nugazebands een moord doen. Het hoge volume laat broekspijpen trillen, maar is net draaglijk voor de oren. Zodat de in wezen simpele maar doordreinende gitaarakkoorden en de machinale drum- en baspartijen de volledige aandacht opeisen.
Hoewel het geluid van de instrumenten overrompelend laag staat afgesteld, komt de karakteristieke schreeuwzang van Spencer daar met gemak bovenuit. Al gauw druppelt het zweet onder zijn pet vandaan en kijkt hij met strakke ogen de zaal in. Die is redelijk gevuld, vooral met publiek dat in de jaren negentig ook al vooraan stond.
Ongelijk hebben ze niet, want weinig bands kunnen de frustraties van het jakkerende leven in een metropool zo intens over het publiek uitbraken als Unsane. In de vervaarlijke blik en agressieve drumstijl van Vinny Signorelli herken je de afzichtelijkheid van snelkookpan New York: verwrongen metaal, verkeersopstoppingen, stank en drukte.
Overbodige fratsen zijn de band vreemd. Alleen het mondharmonica-intro van 'Alleged' wijkt af van het beukpad. Een pad dat het drietal vaak in één log tempo bewandelt, waardoor je na een uurtje toch naar wat afwisseling verlangt. Die komt er, met wat meer uptemposongs en uitmondend in de schitterende toegift 'Scrape'.
Na de jaren negentig verslapte de aandacht voor noiserock. Toch komt alles een keer terug in de muziek, zoals new wave en shoegaze. Met deze fantastische oorwassing bewijst Unsane nog altijd klaar te zijn voor een herwaardering van de noiserock.
Foto door Vera huisfotograaf Peer.
http://www.kindamuzik.net/live/unsane/unsane/21818/
Meer Unsane op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/unsane
Deel dit artikel: