• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

5 Days Off 2010: Dag 1 en 2

Optredens van o.a. Flying Lotus, MF Doom en Dixon.
03 maart 2010, Paradiso, Amsterdam en Melkweg, Amsterdam

Tekst: Raoul Markaban, Gijs Mulder en Christiaan de Wit

Beeld: René Passet

Publicatiedatum: 09 maart 2010

5 Days Off vindt dit jaar niet in de zomer maar in de vroege lente plaats en dat heeft het festival goed gedaan, want de line-up is veel sterker dan in 2009. Kleine namen kunnen heel snel groot worden en dat vertaalt zich naar een massale opkomst. Is het ook werkelijk de moeite van het opdraven waard? Lees hier het verslag van de eerste twee dagen.

Dag 1: Paradiso
De eerste dag van 5 Days Off zal de boeken in gaan als een avond met een mooiere elektronische line-up dan die van de gemiddelde Lowlandseditie. Stad en land lijkt vanavond dan ook besloten te hebben de donderdagochtendkater voor lief te nemen om zo een reeks jonge helden te kunnen aanschouwen.

In Paradiso mag relatief oudgediende Four Tet [foto boven] het festival aftrappen. Zijn kersverse album There Is Love in You stoomde door tot de vijfendertigtste plek in de Britse albumcharts en dat is misschien wel te danken aan de voor het eerst prominent aanwezige vierkwartsmaat. Daar lijkt de Amerikaan zelf nog wat aan te moeten wennen, want hoewel delen van zijn set op Awakenings nauwelijks uit de toon zouden vallen, kijkt Kieran Hebden met een mengeling van trots en aarzeling naar de op en neer deinende massa. Hebdens rommelige elektro-acoustische geluid van weleer heeft plaatsgemaakt voor een frisse psychedelische house-sound die soms - en wie had dat ooit gedacht? - doet denken aan het beste werk van Masters at Work. Die mooie momenten wisselt Hebden af met mindere, vrij ongeïnspireerde technoarrangementen.

Zulke zwakheden kent de veelbelovende Engelse houseman Floating Points nauwelijks. Stoïcijns regeert hij over de kleine zaal. Dat doet hij met een mix van p-funk, obscure analoge italo-disco en met loodzware kicks doorspekte housekrakers. En kijk aan, daar gaat zo'n zaal wel van stuiteren.

Snel door naar absolute headliner van de avond Flying Lotus dan. Sandeman is boven geen partij voor FlyLo en dus barst de grote zaal werkelijk uit zijn voegen. De set van het supergetalenteerde neefje van wijlen Alice Coltrane begint met de karakteristieke, rommelige sfeer waarmee ook zijn albums doorspekt zijn. Vrij snel daarna besluit de Angelino het echter over een snellere boeg te gooien. Techno en electro, dat zijn de meest verrassende elementen voor wie alleen bekend is met de albums 1984 en Los Angeles. Hoewel de keuze voor deze hardere, geïmproviseerde tracks van durf getuigt, zijn het niet deze momenten waarop FlyLo uitblinkt. Het zijn de meer wankele, emotionele nummers als 'Beginners Falafel' die de meeste indruk maken.

Wie na Flying Lotus naar boven gaat om tot rust te komen komt bedrogen uit. Nosaj Thing [foto rechts], die in 2009 definitief doorbrak, blijkt een veel te grote naam voor zo'n klein zaaltje. Hoewel hij daar zelf ook van staat te kijken, overwint de passie voor muziek het van de verlegenheid bij deze kleine man uit Los Angeles. Vergeleken met het werk van andere beat-adepten nieuwe stijl leunt Nosaj Thing vrij sterk tegen klassieke, melodieuze IDM aan en daar gaan artiest en publiek gezamenlijk keihard op los.

Dan zou je bijna vergeten dat de koek nog niet op is. Trappetje af en daar staat Bibio - nog zo'n artiest die vorig jaar doorbrak. Hij toont zich een ware downtempo soulkikker en binnen zijn luie dj-set is volop plek voor zijn eigen nummers zoals het prachtige 'All the Flowers'.

Voor wie dan nog blijft is het mooiste toch echt achter de rug. De dubstep met house- en techno-inslag van Martyn wordt in het buitenland door zowel publiek als artiesten geprezen, maar als dj maakt de in Washington DC woonachtige ex-Rotterdammer weinig indruk. Hoewel aan Martyns platenkeus en mixtechniek nauwelijks iets valt af te dingen, blijkt maar weer eens dat een dj daarnaast toch echt ook over wat extra overtuigingskracht moet beschikken. Het is slechts een te verwaarlozen smet op een geweldige avond. (CdW)

Dag 1: Melkweg
Na zijn enerverende liveshow in Paradiso haast Four Tet zich doodleuk naar de Melkweg voor een twee uur durende dj-set. Mede te wijten aan het sterke programma in Paradiso vanavond is de opkomst bij Kieran Hebdens set minimaal te noemen. In twee uur draait hij de meest uiteenlopende elektronische subgenres door elkaar, wat helaas tot een rommelig geheel leidt. Pieken wisselen de set af met mindere passages, maar de ogenschijnlijke willekeur aan bizarre samples en bezwerende ritmes maken Hebdens dj-set uniek in zijn soort.

Bij aanvang van de set van Dixon [foto links] is de Max, na een teleurstellende opkomst in de eerste helft van de avond, dan eindelijk goed gevuld en al snel wordt duidelijk waarom. Naast de man achter het pseudoniem Dixon is de Duitse Steffen Berkhahn producer en eigenaar van Innervision Recordings. Vanavond is hij echter vooral een artiest die weet wat zijn publiek wil. Met een sublieme mix van house en techno weet Berkhahn de zaal van begin tot eind, van vooraan tot achteraan te laten bewegen; een unicum in de Melkweg vanavond. Met zijn warme house, subtiele vocalen en zo nu en dan wat stevigere techno spreekt Dixon natuurlijk ook een groot publiek aan. (RM)

Dag 2: Paradiso
Toen MF DOOM bekendmaakte naar Amsterdam te komen, riep dat onmiddellijk de vraag op of de echte Daniel Dumille acte de présence zou geven. Het zou niet de eerste keer zijn dat de man, steevast verscholen achter zijn stalen masker, een vervanger het podium op zou sturen. Maar hij is er. Onopvallend ondanks zijn masker, in een achteloos oversized Adidasshirt.

Vergezeld door een enorme gestalte die voortdurend benadrukt dat we werkelijk met DOOM te maken hebben, raast de hoofdact onverstaanbaar over de dikke bassen. Zijn kenmerkende beheersing en intimiteit laat Dumille los, rappend met een stormachtigheid die uit te leggen is als enthousiasme, maar die voor het publiek vooral een extra masker vormt. Het versterkt zijn afstandelijke, onbereikbare status, maar toont ook dat hij geen rapper is voor roem en optredens. Alleen veilig verscholen achter dikke bassen durft DOOM los te gaan.

Oplevingen kent de geboren Londenaar in zijn King Geedorah-gestalte ('Fazers') en gedurende de snerpende Giorgio Moroderbeat van 'Gazillion Ear'. Hoge melodieën verdringen de bassen kortstondig en bieden ruimte voor de lage frequenties van Dumilles stem, die iets van zijn controle terugwint. Maar juist wanneer hij goed in zijn materiaal gekomen is en het publiek meer en meer meekrijgt, verlaat hij het podium alweer. DOOM gedijt beter achter het figuurlijke masker van de studio, waar hij met minder stemverheffing meer impact heeft. Hij heeft zijn waarde als icoon niet met een goede show getoond, maar door een uur lang de meeste interesse te wekken met het eenvoudige feit dat hij aanwezig was. (GM)

Na DOOM rest voor de bezoekers van Paradiso vanavond enkel nog het nachtprogramma van Oi! Naast Lefto staat hier onder andere Joker, de spil in de hedendaagse muziekscene in Bristol. Met zijn stevige dubstep heeft de twintigjarige al eerder bewezen wat hij waard is en vanavond lost hij de verwachtingen geheel in. Na tien minuten rustig indraaien weet Joker met een snoeiharde set Paradiso uit haar spreekwoordelijke voegen te laten barsten. Vunzige loops en naar 8-bit ruikende sampletjes zijn hierbij zijn hulpmiddelen. (RM)

http://www.kindamuzik.net/live/various-artists/5-days-off-2010-dag-1-en-2/19897/
Meer Various Artists op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/various-artists