Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Villagers uit Ierland geldt als één van de grote beloftes van de folkpop. Het eerste album, Becoming the Jackal, werd genomineerd voor de prestigieuze Britse Mercury Prize 2010 en de band verzorgde het voorprogramma in shows van Tracy Chapman en Neil Young. Maar ook grote beloftes kunnen pech onderweg krijgen met een tourbus. Dus staat frontman Conor O'Brien een kwartier later dan gepland op het podium in Paradiso.
O'Brien zou niet misstaan als hobbit in een Tolkienfilm met zijn kleine gestalte, donkere haren en onschuldige blik. Op basis van zijn voorkomen zou je een schuchtere jongen verwachten, maar hij beschikt over een overtuigende podiumpersoonlijkheid en weet precies hoe hij het publiek moet bespelen. Als hij start met een a capellaversie van 'Cecilia and Her Selfhood' is het meteen stil in de zaal. Vervolgens zet hij het liedje 'Twenty Seven Strangers' in met "The bus broke down" in plaats van het eigenlijke "The bus was late" en er klinkt een luid gelach vanuit de zaal. O'Brien krijgt zelf ook de slappe lach, begint opnieuw, moet weer lachen en dan lukt het wel om dit liedje over een vertraagde busrit te zingen. Maar dan heeft hij het publiek allang voor zich gewonnen.
Bij 'Pieces' schuift de toetsenist aan en al snel voegt de voltallige band zich bij het tweetal. O'Brien beschikt over een goede stem, die het midden houdt tussen die van landgenoot Glen Hasard (The Frames) en die van naamgenoot Conor Oberst. Maar ook de samenzang bij een nummer als 'Becoming a Jackal' is indrukwekkend. Ook zijn de liedjes stuk voor stuk erg spannend en verrassend opgebouwd. Zoals 'That Day', dat heel rustig begint en dan opeens wordt gevolgd door een muzikale explosie, waardoor het avontuurlijker dan de albumversie klinkt. Maar ook andere nummers worden net even iets anders gespeeld dan op de plaat. Demo's komen voorbij en 'Memoir', een song over een verloren liefde die hij voor Charlotte Gainsbourg schreef, bewijst dat O'Brien ook een voortreffelijk tekstschrijver is.
De toegift is met drie rustige liedjes niet heel dynamisch, maar dit is een kleinigheidje. Villagers zet een indrukwekkend optreden neer dat nergens inzakt en blijft boeien. Bovendien lijkt de sfeervolle én spannende muziek gemaakt voor nachtkerk Paradiso. Je zou bijna vergeten dat de band slechts twee jaar bezig is. Van Villagers gaan we nog veel meer horen en volgende keer is Paradiso vast uitverkocht!
Foto uit het KindaMuzik archief door Bart van den Hoogenhoff uit november 2010
http://www.kindamuzik.net/live/villagers/villagers-6677/21604/
Meer Villagers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/villagers
Deel dit artikel: