Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
“Even. Even”, gebaart Spinvis met de handen op elkaar richting publiek. Stilte betekent dat, voor de generale repetitie van De Suikerklok, die op De Parade in Amsterdam haar werkelijke première zal beleven. “Een mini-opera” zoals Spinvis aka Erik de Jong zijn samenwerking met onder meer Simon Vinkenoog liefkozend noemt. Het kleine podium in Ekko staat vol muzikanten. De drummer, de dwarsfluitspeler, de bassist, de trompettist, de celliste en de rest, ze zijn er allemaal voor een avond van improviserend, met vlagen absurdistisch musiceren.
De muzikant en de dichter ontmoeten elkaar tijdens de Dag van de Literatuur in de Rotterdamse Doelen en daar komt de cd Ja! (2006) uit voort, waarop Vinkenoog voordraagt onder begeleiding van het Spinvis-combo. De titel van het album is afgeleid van Vinkenoogs gedicht 'Volmondig Ja', waarin hij, inmiddels 78 jaar, "ja zegt tegen het leven". En ja, De Jong bewijst dat geluid heel veel kan toevoegen aan poëzie. Door de fijne cd, maar ook door de achterdocht voor De Jongs wazige werk in een eerdere eigen voorstelling, is de nieuwsgierigheid in de volle zaal voelbaar.
Met videoprojecties via wuivende bomen, platgetrapt gras en wijdse oevers neemt Spinvis het zwijgende publiek met zijn hypnotiserende trage woordenstroom mee op een reis door de tijd. Op zoek naar de suikerklok. Welk tijd dit uurwerk, dat zonder te tikken aan de zijkant van het toneel hangt, precies weergeeft, doet er tijdens het optreden niet toe. De uitleg kan niet worden gevonden in de exotische goochelaar (Arjan Witte -initiator van Ja!) in djellaba die zijn vrouw heeft doorgesneden, waarop een troostend cellospel door Saartje van Camp volgt. Of tijdens het fonkelende betoog van Vinkenoog die als de blinde man schokkend met de heupen en zwaaiend met de armen de weg wijst aan de speurende Spinvis. Ook niet bij de flamingo alias Hans Dagelet met stoere zonnebril, die waarschuwt voor het vinden van de beruchte tijdsbepaler, “want dan is alles voorbij”.
Als slot van de altijd jeugdig blijvende voordragende Dagelet volgt een zwoele, funky trompetsolo. Niet alleen het publiek raakt in vervoering, ook de langharige Vinkenoog sluit zijn ogen en deint mee op het krukje achter op het toneel.
Wat was er eerder; de jeugd of de ouderen? De herinnering aan vroeger of de nieuwsgierigheid naar de toekomst? 9/11 of de angst voor terrorisme? Het lijken pretentieuze vragen die Spinvis zich met zijn combo stelt tijdens het vertellen van het sprookje. Toch, als je omringt wordt door de jazzy muziek en de flikkerende beelden op je in laat werken, blijken deze vragen geen spontane jeuk, maar herkenning op te roepen.
Wat was er eerder? De nummers als 'Flamingo' of 'Aan de Oevers van de Tijd” van het album Dagen van Gras, Dagen van Stro of de voorstelling De Suikerklok. Het doet er niet toe. Het past in dit veertig minuten durende betoverende schouw- en hoorspel. Als toevoeging speelt Spinvis nog zijn succesnummers 'Bagagedrager' en 'Bijt Mijn Tong Eraf' en draagt de energieke Vinkenoog zijn 'Volmondig ja' voor.
“.....
Ja, volmondig ja tegen de magie en de mateloosheid van het bestaan
Ja, tenslotte, ja tegen onze onvergetelijke feesten.”
Ja, nu durft het publiek weer geluid te maken en onder luid applaus verlaten de muzikanten en de dichter het podium. Ja, op weg naar het theater.
Foto van Spinvis uit het KindaMuzik archief (door Jan Mulders).
http://www.kindamuzik.net/live/vinkenoog-spinvis-combo/spinvis-orkest-met-simon-vinkenoog/13630/
Meer Vinkenoog / Spinvis combo op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/vinkenoog-spinvis-combo
Deel dit artikel: