Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Bij de eerste onheilspellende gitaaraanslagen weet je het al: dit wordt een bloedserieuze avond. Maar wat kun je anders verwachten van David Eugene Edwards? Of hij nu met 16 Horsepower, solo, of met zijn nieuwe project Woven Hand het podium betreedt: de muziek is altijd spookachtig en gedreven. En ook deze avond is dat niet anders.
In lichte tegenstelling tot studioplaat Mosaic, die deze zomer verscheen, gooit Edwards het in de Kleine Zaal van de Groningse Poort vooral over de rockende boeg. Bandoneon, orgeltjes en akoestische gitaren zijn volledig afwezig en Edwards grijpt slechts op enkele momenten naar de banjo. Het geluid dat het kwartet neerzet refereert meer dan ooit aan de new wave uit de vroege jaren ’80, waarbij vooral opvalt hoe goed Edwards naar Joy Division heeft geluisterd. En als de graatmagere Amerikaan maar weer eens een huilende uithaal de zaal inslingert, ligt de associatie met Jeffrey Lee Pierce van The Gun Club eveneens erg voor de hand.
Woven Hand verzorgt een uiterst meeslepende show. De gitzwarte gitaarmuren zetten de toon en het publiek lijkt met liefde weg te kruipen in de spookachtig voortjakkerende muziek. Vooral de rol van de gitarist is essentieel. De man weet op knappe wijze de meest bizarre geluiden uit zijn instrument te toveren. Hij voorziet de muziek van mooie effecten en legt vaak een grondlaag waarop de rest van de band kan bouwen. Het stuwende basspel en uiterst verzorgde drumspel maken het plaatje compleet. Maar natuurlijk is David Eugene Edwards de blikvanger. Het kost hem slechts een paar nummers voordat hij van de inspanning zweet als een otter. Als vanouds bezingt de zanger zijn religieuze wanhoop alsof zijn leven ervan afhangt. Zijn dwingende voordracht en fantastische zangstem dwingen onverminderd bewondering af.
De harde, wave-achtige rock overtuigt op alle fronten en het optreden kent een spookachtige intensiteit. Het hypnotiserende 'Slota Prow / Full Armour' is een hoogtepunt waarbij de koortsachtige sfeer tot een kookpunt komt. Maar Edwards bewaart het mooiste voor het laatst. Als toegift speelt hij, alleen met banjo, 16 Horsepowers ‘Black Soul Choir.’ Met deze solo-uitvoering weet Edwards, naast alle bewondering, voor het eerst deze avond ook iets van ontroering op te roepen. En als je dat kan, met een dermate onheilspellend nummer als ‘Black Soul Choir’, ben je goed. Dan ben je huiveringwekkend goed.
http://www.kindamuzik.net/live/woven-hand/woven-hand-8789/14501/
Meer Wovenhand op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/woven-hand
Deel dit artikel: