Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Sinds enkele maanden heeft Gent er een nieuw paradepaardje bij, de prachtig gerenoveerde Handelsbeurs. Deze voortreffelijk uitgeruste zaal in het hartje (naast de Opera) van de Arteveldestad houdt er tevens een erg sterk programma op na. Afgelopen dinsdag gingen we er bijvoorbeeld kijken naar Woven Hand, een zijproject van David Eugene Edwards, drijvende kracht achter 16 Horsepower.
De tournee van Woven Hand kadert in het ‘Blush’-project en in deze gedaante hield de groep afgelopen week onder meer halt in Deventer, Eindhoven, Nijmegen en Brussel. Volgende week staat ook Amsterdam nog op de agenda. ‘Blush’ is een fel gesmaakte dansproductie van de Belg Wim Vandekeybus. Schrijver Peter Verhelst bedacht de teksten voor het stuk en de muziek werd, op aanraden van dEUS-zanger Tom Barman, gecomponeerd door Woven Hand. Edwards stelde prompt enkele songs uit het vorig jaar verschenen debuut ter beschikking voor de theatervoorstelling, aangevuld met nieuw materiaal dat de man speciaal voor ‘Blush’ schreef. Deze nummers werden, samen met enkele herwerkte songs uit de eerste titelloze Woven Hand-plaat, gebundeld op Blush Music.
Concerten van 16 Horsepower en Woven Hand kunnen misschien treffender omschreven worden als die van David Eugene Edwards & Band. Wie met hem de bühne opstapt, wordt haast vanzelfsprekend in de schaduw geposteerd. De man uit Denver, Colorado beschikt dan ook over een ongebreidelde dosis charisma, al vertaalt zich dat niet in hoogdravig geleuter tussen de nummers door of een imposante podiumact. Nee, Edwards spreekt met zijn muziek en laat zich door niets of niemand uit het lood slaan. Gedurende anderhalf uur lang schept hij zijn eigen fantasiewereld waarin hij telkens tot het uiterste gaat. Qua beleving en intensiteit op het podium, kent Edwards nauwelijks z'n gelijke in de hedendaagse rockscene. Waar hij bij 16 Horsepower zijn instrumentarium grotendeels beperkt tot een accordeon en een banjo, alterneerde hij in Gent om de haverklap van snaarinstrument. De ritmesectie rond Edwards werd aangevuld door allerlei percussie en een orgel, dat voor enkele rustpunten in de show zorgde. Af en toe schakelde de groep echter een versnelling hoger en kwamen ze verleidelijk dicht in de buurt van de sound van 16 Horsepower, wat natuurlijk niet echt onlogisch is.
In het knappe ‘Aeolian Harp’ bewees Edwards dat hij het ook solo kan, al is – globaal gezien – iets meer interactie met het publiek dan waarschijnlijk aangewezen. Verder dan een “thanks for clapping” kwam de dertiger niet en dat zorgde dan ook voor een betonnen barricade tussen de groep en het publiek. Het had beslist geen kwaad gekund, want ondanks Edwards’ haast onnavolgbare vingeroefeningen, hebben we hem toch al scherper aan het werk gezien. Naar het einde toe kreeg het concert af te rekenen met een lichte vorm van monotonie, maar met een David Eugene Edwards (inclusief zijn typerende, angstaanjagende gelaatsuitdrukking) in het gezichtsveld, blijft het natuurlijk nog altijd zeer degelijk. Als de zomerfestivals binnen afzienbare tijd weer ter sprake komen, dan verkiezen we toch een Edwards mét 16 Horsepower. Folklore!
http://www.kindamuzik.net/live/woven-hand/woven-hand-het-theatergevoel-van-david-eugene-edwards/2526/
Meer Wovenhand op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/woven-hand
Deel dit artikel: