Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ze stonden eind november 2006 op London Calling en kregen toen een halve zin in de recensie op KindaMuzik: “Niet van deze tijd.” En inderdaad, dat was niet positief bedoeld. Nu is er het debuutalbum van de 1990s, een Schots gezelschap met als frontman Jimmy McKeown, die in een vorig leven met Alex Kapranos en Paul Thomson (beide Franz Ferdinand) in rockband Yummy Fur zat.
Dus is de vraag gerechtvaardigd: hoe klote voelt McKeown zich tegenwoordig? Zijn oud-collega’s hebben de wereld veroverd en hij krijgt slechts een half zinnetje op Kindamuzik. Er zijn mensen van minder depressief geworden.
Aan Cookies te horen voelt McKeown zich echter best lekker. Vrolijk en opgewekt, zo klinken de gitaarliedjes namelijk. Vergeleken met zijn voormalige collega’s gaat zijn band meer richting traditionele rocksongs, maar verder maken ze er ook gezellige meezingers van die uitblinken in luchtigheid.
Dat is direct het gevaar, want de songs ontberen diepgang en op een enkele uitzondering na (‘Switch’) is dit debuut behoorlijk eenvormig en kleurloos. Je zou bijna flauwe grappen over het jaartal uit de bandnaam gaan maken.
Kort gezegd: van dit soort bandjes staat er eentje op elke straathoek in Engeland. Leuk voor even, maar hoeveel stuks worden er nog over het kanaal richting de Lage Landen gegooid ? Het zijn acts die dezelfde akkoordenschema’s uit het hoofd hebben geleerd, die het handboek standaard-gitaarrock-voor-beginners hebben gelezen en bij wie standaard één vraag door het hoofd blijft spoken: ‘Cool, we zijn een band, maar wat nu?’ Tja, een grappig debuutalbum maken dan maar. Cookies genaamd. Bijkomend voordeel: heb je toch mooi zo'n 260 woorden op KindaMuzik gekregen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/1990s/cookies/15461/
Meer 1990s op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/1990s
Deel dit artikel: