Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Je debuutalbum meteen vullen met een totaalverhaal, dat lef is niet iedereen gegeven. Aafke Romeijn, vorig jaar nog halve finalist tijdens de Grote Prijs van Nederland, doet het gewoon, met de geschiedenis van Stella. Deze Stella zal vóór het geluid van deze plaat dooft het loodje leggen, dat is dankzij de titel vanaf het begin wel duidelijk. Dit dreigende noodlot wordt verder onderstreept door het dramatische en tegelijk fraaie artwork van Roverhoofdman (Roy Verhaag).
Gevoelsmatig is de plaat wat schizofreen. Dat dient een doel. Van dromerigheid via dreiging naar het ultieme drama is het namelijk telkens slechts een kleine stap. Binnen nummers, maar ook tussen liedjes onderling. Romeijn schakelt namelijk bijna net zo snel tussen emoties als een autocoureur tussen versnellingen. Van lieflijk en subtiel naar tranentrekkend en ronduit destructief. Of letterlijk van het stiekem zoenen in het fietsenhok tot het uiteindelijk gooien met messen.
Stella Must Die is zonder meer een album waarvoor je wel in de stemming moet zijn. Voor sommige luisteraars zou het pathos op de zenuwen kunnen gaan werken. Lichtvoetig is het namelijk bepaald niet. Macaber des te meer. De spanning is constant voelbaar, het drama ligt telkens op de loer in deze rockopera. De veelzijdige stem van Romeijn – ook nog zangeres van Mr. Blue Sky – past uitstekend bij de diversiteit aan kleuren van de nummers. Die klankkleuren worden telkens verder versterkt door sfeerbepalende instrumenten als piano, cello en trompet.
Alle nummers hebben overigens de titel Stella, gevolgd door een Romeins cijfer. De enige uitzondering daarop vormt het door kerkorgelgeluiden begeleide 'I Stretch the Dark', midden op de plaat. Die duisternis wordt inderdaad verder uitgestrekt. "I blame myself for many things / But most of all for the state you're in", zingt Romeijn. Op berustende wijze lijkt de plaat later tot een einde te komen met 'Stella XVIII'. Niets is echter minder waar. De tragedie van het verlies van een geliefde is nog niet klaar. Met onheilspellende pianoklanken en enorm duister gezongen (en in het begin zelfs bijna gemompelde) vocalen volgt het dramatische, negenenhalve minuut durende slot van een zeer gedurfd en gewaagd debuut.
http://www.kindamuzik.net/recensie/aafke-romeijn/stella-must-die/22460/
Meer Aafke Romeijn op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/aafke-romeijn
Deel dit artikel: