Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Amy Farris: een paar weken geleden klopte ze met haar strijkstok op het kogelvrije raam van ons luxe hoofdkantoor in Amsterdam. De tengere verschijning in de ontvangsthal vroeg netjes of we alsjeblieft eens onze deskundige blik op haar debuut wilde werpen. Nou, eigenlijk hadden we het veel te druk met van alles en nog wat, maar omdat deze dame speciaal uit cowboystad Austin was overvlogen met een koffertje aan cd's en een stapel versgedrukte dollarbiljetten om onder onze neus te wrijven, besloten we toch maar eens voorzichtig te gaan luisteren dit schijfje.
Anyway, zo heet de cd van Amy Farris, is geproduceerd door niemand minder dan Dave Alvin, ons zeker niet onbekend en een vaste klant op onze afdeling voor Cowboymuziek. We pakken voor het gemak nog even de biografie erbij en lezen dat Amy zowaar een muzikale ontdekking is van Alejandro Escovedo, ons ook al niet onbekend. Ook leuk om te weten: Amy Farris tourde met onder andere countrylegende Ray Price, Kelly Willis en Tish Hinojosa.
Oké, genoeg geouwehoerd, laten we het eens over de muziek van mevrouw Farris gaan hebben. Anyway is een gevarieerde plaat, waarbij de fragiele en soms wat kinderlijke stem van Amy Farris een grote rol speelt. Verder is het misschien wel interessant om te vertellen dat ze heel handig is met violen. Zoals onze uiterst deskundige oren al constateerden, is Anyway een zéér afwisselde verzameling van elf liedjes. Het nummer 'Undecided' is traditionele maar wat klungelig uitgevoerde western swing. 'My Heart's Too Easy to Break' gaat de richting op van K.D. Lang en in 'Poor Girl' domineert zowaar een vrolijke kuntrymelodie. In het op één na laatste nummer van de cd hangt Amy Farris aan de bar. Klinkt allemaal leuk en aardig, maar op Anyway huppelt ze richtingloos door het Amerikaanse muzieklandschap dat men zich na afloop afvraagt wat nu eigenlijk allemaal is gepasseerd. Daar komt nog bij dat het iele stemmetje van Amy de nodige zeggingskracht mist. Kijk, 'Drivin' All Night Long' van Bruce Robison is een prachtig geschreven tekst en een heel knappe opener van het album, maar de bezieling ontbreekt volledig en de slappe begeleiding van Rick Shea op akoestische gitaar maakt dit alles ook moeizaam luisterbaar.
Eerlijk gezegd denken we dat Amy Harris beter af is als zwijgzame violiste in de orkestbak van de Grand Ole Opry of een willekeurige stadsgehoorzaal. Anyway stijgt - helaas voor Amy - niet boven de aaibaarheidsfactor uit.
http://www.kindamuzik.net/recensie/amy-farris/anyway/5993/
Meer Amy Farris op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/amy-farris
Deel dit artikel: