Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie had in 1999, na het horen van het destructieve gitaargeweld van Madonna, ooit kunnen bevroeden dat … And You Will Know Us by the Trail of Dead (AYWKUBTOD) in 2005 een bombastisch rockalbum zou maken waarop Conrad Keely meer zingt dan schreeuwt? Ik niet. In 2001 werd de ‘nieuwe’ koers wel duidelijk op doorbraakalbum Source Tags & Codes, waarvan de afsluitende drie nummers een serieuze gooi deden naar de nalatenschap van The Smashing Pumkins. Het etiket ‘emocore’ kon ook meteen in de prullenbak toen AYWKUBTOD het noisegehalte deed zakken voor een flinke lading melodie.
En Conrad Keely, de persoon die het meest achter de microfoon staat, blijkt de laatste jaren opeens te kunnen zingen in plaats van schreeuwen. Hij is nog steeds geen wereldzanger, maar dat is Jonathan Donahue ook niet, en het is juist de magische bombast van Mercury Rev waar The Trail of Dead op Worlds Apart nogal eens doet denken. De band wil zo nu en dan nog ouderwets loos gaan, maar het zijn vooral de ‘over the top’-bombast en de lading strijkers die Worlds Apart kenmerken.
Love it or hate it, de geest van 9-11 waart rond op Worlds Apart. Het gegil op de achtergrond van de operette ‘Ode to Isis’ is macaber, net als het vrouwengehuil aan het einde van ‘The Best’. Het verdriet van Amerika? Nog meer 9-11-spoken zitten in de teksten, maar vaak wel met tenenkrommend resultaat. “In this world we live there is nothing worth dying” (uit ‘The Rest Will Follow’) is welhaast sentimentaliteit van het niveau RTL4.
Maar tekstueel gedrocht pur sang is wel het titelnummer, waarin grote vraagtekens bij The American Dream worden geplaatst. De huidige popcultuur is fout (“Look at these cunts on MTV”), we kopen ons geweten af (“Giving money to Jesus Fucking H Christ”) en er worden ondertussen ook nog referenties gemaakt naar 911. De conclusie lijkt te zijn: de aanslagen op de Twin Towers zijn het gevolg van de decadente Amerikaanse consumentencultuur. “Blood and death, we will pay back the debt for this candy store of ours”. Zeldzaam zielig.
De tenenkrommende teksten staan niet in de weg dat er paar grootse hoogtepunten op Worlds Apart staan. De eerste anderhalve minuut van ‘Will You Smile Again for Me’ bevat alles waar AYWKUBTOD goed in is: jengelende gitaren, furieuze drums en een fanatiek strijkorkest dat de band tot grote hoogten stuwt. ‘Caterwaul’ is ouderwets hard en schreeuwerig, ‘Let It Dive’ is euforie ten top en het Beatlesque en ook wel Flaming Lipsesque ‘All White’ is het dichtst dat de band ooit kwam in de buurt van een 'Liedje'.
Toch: een redelijk aantal weinig verheffende vullers en de tenenkrommende teksten leiden tot de conclusie dat Worlds Apart tegenvalt. Het tekent AYWKUBTOD dat ze dit gedurfde album hebben gemaakt, maar alsjeblieft, laat volgende keer die teksten over 9-11 achterwege. Worlds Apart is een monstreuze plaat, waarop AYWKUBTOD grandioos ten onder gaat.
RealAudio: 'Worlds Apart'
RealAudio: 'And the Rest Will Follow'
http://www.kindamuzik.net/recensie/and-you-will-know-us-by-the-trail-of-dead/worlds-apart/8553/
Meer ... And You Will Know Us by the Trail of Dead op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/and-you-will-know-us-by-the-trail-of-dead
Deel dit artikel: