Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Twintig jaar na zijn debuut in de muziekindustrie komt allround pionier Andrew Weatherall plots aanzetten met een ronduit slap solodebuut. A Pox on the Pioneers maakt duidelijk dat hij mensen rondom zich nodig heeft, die hem een beetje in de juiste richting duwen. Of minstens input van derden om hem te inspireren.
Zijn eerste remix maakte hij samen met dj Paul Oakenfold. Hun versie van 'Hallelujah' van de Happy Mondays uit 1989 doet zowat de Madchester-rage uitbreken. Zijn herwerking van Primal Scream ('Loaded') is baanbrekend en hij produceert ook hun doorbraakalbum Screamadelica (1991). Voor My Bloody Valentines geluidsgekke Kevin Shields is Weatherall de enige buitenstaander die hij vertrouwt, met een coole remix van 'Soon' als gevolg. Hij is van enorm belang geweest in de indie/dance cross-over, maar dus wel met het basismateriaal van anderen.
Hij vormt The Sabres of Paradise, met Jagz Kooner en Gary Burns (later beiden in The Aloof), en brengt het magistrale Haunted Dancehall (1994) uit. Maar dus niet in zijn eentje. In 1996 begint hij Two Lone Swordsmen, met Keith Tenniswood (Radioactive Man), die ook enkele aardige platen maken. Tel daar ontelbare remixes bij en de output van zijn labels Boy's Own Recordings (o.a. Jah Wobble's Invaders of the Heart) en Junior Boy's Own (o.a. Underworld en Chemical Brothers) en je hebt een behoorlijk curriculum vitae.
En dan spreekt hij met A Pox on the Pioneers plots een vloek uit over zichzelf. Hoewel hij de laatste jaren meer naar rockmuziek luistert - twee jaar geleden bracht hij een compilatie uit met zijn favoriete tracks van Gene Vincent, T. Rex en The Cramps - is dit een behoorlijk dreinende plaat. Hij laat hier en daar al eens een gitaar twangen, maar de meeste tracks lijken meer op een waterachtige versie van wat Jah Wobble deed ten tijde van Rising above Bedlam.
Het wat ruigere 'Miss Rule' roept herinneringen op aan 'Doctorin' the Tardis' van Timelords, maar dan zonder de conceptuele gekte. En in 'All the Little Things (That Make Life Worth Living)' weergalmt een zeer flauwe tranceriedel. Pijnlijk.
Zelfs de strafste pionier verdwaalt in zijn eentje.
http://www.kindamuzik.net/recensie/andrew-weatherall/a-pox-on-the-pioneers/19156/
Meer Andrew Weatherall op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/andrew-weatherall
Deel dit artikel: