Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Net zoals het debuut Hide, Run Away uit 2005, is deze tweede plaat van B.C. Camplight het werk van één enkele persoon: de bebaarde reus Brian Christinzio. Na een periode van mentale problemen, geeft hij zichzelf een levensdoel: het maken van de perfecte popplaat.
Als leidraad voor zijn queeste koos Christinzio Brian Wilson, Burt Bacharach en Todd Rundgren als voorbeelden. Hierdoor valt hij in het muzieklandschap ruwweg te klasseren tussen Grandaddy en Ben Folds. Spijtig genoeg verzandt hij geregeld ook in Billy Joel-territorium.
Aan zijn gevoel voor fijne melodie, mooie arrangementen of zijn donkere maar geestige gevoel voor humor ligt het niet. Maar de overvloed aan triangels, pianoloopjes en vrouwenkoortjes kunnen niet verbergen dat de songs niet echt opmerkelijk zijn. Christinzio heeft leuke ideeën, maar plakt die te voorspelbaar aan elkaar. Als je al bij de eerste noten verwacht dat ze naar een grote finale zullen opzwellen, gebeurt dat ook. Hij geeft zich vaak over aan gladde MOR-oplossingen.
Als individuele tracks zijn de Beach Boys-persiflage ‘I’ve Got a Bad Cold’ of het musicaleske ‘Officer Down’ eigenlijk zeer goed te pruimen, maar Blink of a Nihilist schiet te kort om langer dan een paar songs te blijven boeien.
Christinzio bestudeert te krampachtig zijn grote voorbeelden, waardoor hij mooi binnen de aangegeven lijnen blijft. Talent heeft hij zeker, maar om een interessanter songschrijver te worden – laat stààn om een perfecte plaat te maken – moet hij eerst een eigen gezicht ontwikkelen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/b-c-camplight/blink-of-a-nihilist/15790/
Meer B.C. Camplight op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/b-c-camplight
Deel dit artikel: