Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Triprock, spacerock, hogeresferenrock, vergetelheidrock, hippierock, drugsrock: het maakt niet uit welke benaming voor Bardo Pond gekozen wordt, het klopt allemaal wel ergens. Een gitaarakkoord of een riff wordt ingezet, wordt herhaald ad infinitum, drums en fluit vallen in, een esotherische zanglijn wordt er doorheen geweven. Niet eenmaal, maar bij alle zes de nummers. Conclusie: niet geschikt voor mensen die compacte drie-minuten-pop willen horen.
Daar is dit album dan ook niet voor bedoeld. Wel voor diegenen die graag zouden horen hoe een jamsessie tussen Mogwai en Monster Magnet ten tijde van Spine of God klinkt. Wel voor diegenen die willen weten wat je krijgt als je doom mengt met psychedelica maar niet wilt stoneren. Wel voor diegenen die kwijlen bij de gedachte aan klagende dwarsfluiten vol delay. Wel voor diegenen die graag zwelgen in hun persoonlijke misère. Wel voor diegenen die vervolgens hun verdriet willen laten wegblazen door louterende gitaarstormen. Wel voor diegenen die na de laatste noten verfrist en vol goede moed zich vrijwillig melden om alles nog eens over te doen.
On the Ellipse is daarmee zowel pijnlijk als verslavend, en misschien ook wel pijnlijk verslavend. Daarom: zet hem vooral op repeat, dan doen wij dat ook.
http://www.kindamuzik.net/recensie/bardo-pond/on-the-ellipse/3996/
Meer Bardo Pond op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bardo-pond
Deel dit artikel: