Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"As I enter the atmosphere / I burn off layer by layer." Dat was Vulnicura. Het geluid van een persoonlijke aardverschuiving, gebroken en kwetsbaar op plaat geëxposeerd. Björk onderzoekt de eigen wonde om, na een groot verloop van tijd, in diezelfde wond voorzichtig de deur naar de uitgang af te tasten. Dat mag lezen als een dappere poging zelftherapie, maar daarmee leverde Björk wel een van de meest indrukwekkende platen van het voorgaande jaar op.
En daar is dan Vulnicura Strings. Een korte blik op de bijna oneindige herconfiguraties van Björks muziek op dvd, Blu-ray en aanverwante formaten maakt duidelijk dat de scheidslijn tussen artistieke noodzaak en een bot beroep op de portemonnee helaas niet altijd even helder is. Wie evenwel de scepsis even opzijschuift ontdekt een ruwer, verdrietiger en vele malen harder Vulnicura. Eentje met een muur aan het eind van de tunnel.
Afwezig: de hortende hartslag en gefragmenteerde geluidsyntheses van Arca en Oneohtrix Point Never. Het chronologisch verloop van Vulnicura is eveneens gelaten voor wat het is. Slechts zijn er de door Björk zelf geschreven ruwe, klaaglijke orkestraties. Een rouwsluier. Geen maskers, geen hartslag. Twee varianten van het intrieste 'Black Lake' tekenen voor bijna een derde van de gehele plaatduur. Één van die twee wordt solo uitgevoerd op de Viola Organista, een door Da Vinci uitgevonden kruising tussen een klavecimbel en een draailier. Op 'Black Lake' vertaalt zich dat tot uiterst bittere, tegen het atonale aanschurende tonen. Een slepende kloostergang. Het stuk rekt zich uit tot volledige stilstand: één die zich het beste laat vieren door eenzaamheid en stilte. En somberheid.
In de podcast 'Song Exploder' breken artiesten een nummer technisch en emotioneel uiteen. Björk over 'Stone Milker':
http://www.kindamuzik.net/recensie/bj-rk-4698/vulnicura-strings/26567/
Meer Björk op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bj-rk-4698
Deel dit artikel: