Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In de jaren negentig was het Belgische Bergen het terrein van de zogenaamde vuilniszakmoorden. De dader werd nooit gevat, maar in de buurt van het station verdwenen vijf vrouwen. Enige tijd later werden ze versneden in vuilniszakken teruggevonden langs de kant van de weg.
Bergen is evenzeer de thuishaven van het trio Blutch, het vriendelijk ogende sludgemonster dat al drie cd's lang in de voetsporen treedt van de lome doom van The Melvins en consoorten.
Materia is zoals steeds loodzwaar en voornamelijk instrumentaal opgevat. Als Djinn Alaimo zijn stem al eens verheft, dan is dat eerder om een extra element aan de pletwals toe te voegen. Blutch is in nummers zoals ‘Masamune’ op zijn best. Bas en mokerslagen smeden een trage ritmiek waarbij overstuurde gitaarpartijen en dito gezangen voor een beklemmende sfeer zorgen. Helaas komt Blutch soms toch iets te mak uit de hoek om de hele tijd te kunnen boeien.
Gelukkig slaat het roer alsnog om. Blutch heeft immers met ‘Confutatis’ nog een verrassing in petto. De ruim negen minuten durende afsluiter ontpopt zich tot een ijzingwekkende soundscape. De kille tonen van bas en percussie zorgen voor een klankpalet waarin de sfeer van een minimale Sunn o))) in de verte weerklinkt. Ook al zijn de Gregoriaans aandoende gezangen op het einde misschien iets te veel van het goede, toch maakt deze muzikale uitstap veel goed.
http://www.kindamuzik.net/recensie/blutch/materia/14743/
Meer Blutch op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/blutch
Deel dit artikel: