Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Deze derde langspeler van het uit Los Angeles afkomstige Boxing heeft iets aangenaams. De gebroeders Kasselman hebben hard aan de opbouw van de songs gewerkt en dat werpt zo zijn vruchten af. De plaat zit goed ineen en onverwachtse wendingen zorgen vaak voor verrassingen. Al bij al doet de opbouw van Way Down East een beetje denken aan de composities die Guided By Voices hanteert.
De opname begint sterk. Op het intimistische ‘The Loggerhead Shrike’ wordt zanger Seth Kasselman begeleid door een akoestische gitaar en op de achtergrond weerklinkt sporadisch een mondharmonica. Vervolgens stijgt er een jaren 70 sfeer op die zal aanblijven tot het einde van het plaatje. Het gros van de nummers overstijgt de middelmaat doch alhoewel Boxing niet echt als een kloon afgedaan kan worden, is hun geluid niet bijster origineel.
Na meerdere draaibeurten krijg ik de volgende namen niet uit mijn hoofd: Robert Pollard (al dan niet aanstekelijk dansend met whiskyfles in de hand), Ray Davis, The Kinks (op een aantal nummers waart zelfs het typische gitaargeluid rond) en in mindere mate Mark Linkous. De gedachte aan hem komt vooral opzetten in ‘Horse Dreamer’. Zou de titel bewust gekozen zijn?
http://www.kindamuzik.net/recensie/boxing/way-down-east/2685/
Meer Boxing op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/boxing
Deel dit artikel: