Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hiphop is een beweeglijke wereld. Zeker in Nederland. In geen enkel genre gebeurt momenteel zo veel. Iedere week lijken uit de achterbuurten en de kelders van Amsterdam en Rotterdam nieuwe rappers op te duiken, sommige getalenteerd, sommige smakeloos. Toen Brainpower vier jaar geleden doorbrak met het album Merg en Brain was het nog stil aan het front. En toen hij in 2002 met Verschil Moet Er Zijn en megahit Dansplaat een sterrenstatus bereikte, had hij nog steeds bijna het alleenrecht. Inmiddels zijn er nieuwe helden opgestaan, nieuwe standaarden gezet. Hiphop in Nederland is definitief volwassen geworden, en loopt niet meer per definitie achter de Amerikaanse feiten aan.
Het verschil met een aantal jaren geleden laat zich misschien wel het beste omschrijven als een verschuiving terug naar de straat. Steeds meer Surinaamse en Marokkaanse rappers manifesteren zich, zelfstandig ondernemers als Lange Frans en Baas B. krijgen voet aan de grond, en de ondergrondse hiphop begint steeds belangrijker te worden. Beats worden spannender en grilliger, flows inventiever en minder geijkt. De vraag is wat Brainpower daar met zijn nieuwe album Even Stil tegenover weet te stellen.
Dat Brainpower rappen kan, daar twijfelen we niet aan. Hijzelf wrijft het er graag nog eens in: zeventien jaar ervaring. Vooral zijn spel met klanken is indrukwekkend. Toch is een snelle rijmer nog niet altijd een spannende MC. Want hoewel Brainpower graag anders wil doen geloven, is zijn plaat zo plat als een dubbeltje. Het grootste deel van het album gaat, geheel volgens traditie, verloren aan borstklopperij. Dat hoort er natuurlijk een beetje bij. Maar hoe goed Brainpower het trucje technisch ook beheerst, inhoudelijk maakt hij er niet echt indruk mee. Zijn raps zijn te netjes en zelden echt grappig. Na ‘Terug’, ‘Niedoenou’, ‘Pro’, ‘Volgende Dimensie’ en ‘Pomp ’t Harder’ weten we het wel. En dan hebben we het nog niet gehad over ‘Van Nul tot Nu’, waarin we Brainpowers niet al te spannende levensverhaal horen (‘bedankt pa en ma, die eerste jaren waren vet relaxt!’). En het quasi-diepzinnige ‘Niemand Kent Me’ over de keerzijde van het sterrendom. Op de overige tracks verslikt Brainpower zich ook nog eens in veel te grote thema’s als verlies en dood: ‘Even Stil’ (mét Bløf-sample), ‘Waar Dan Ook’, ‘Verlies’.
Natuurlijk zijn er uitzonderingen: de samenwerking met Kool Keith op ‘Magnetische Velden’ pakt heel aardig uit, en op single ‘Alles’ is Brainpower wél gevat. Écht leuk wordt Even Stil tijdens de skit na de dertiende track. De eer is echter niet voor Brainpower, maar voor Gang$ta Lee, die de show steelt als een soort Nederlandse Old Dirty Bastard (‘Normen en wapens!!!’). Technisch lang niet zo sterk en het gaat nergens over, maar het is toch veel frisser, grappiger en opwindender. Op basis van zijn techniek en zijn status kan Brainpower zijn voorsprong op de rest misschien nog wel even houden, maar zijn volgende album moet toch net wat avontuurlijker zijn.
http://www.kindamuzik.net/recensie/brainpower/even-stil/9946/
Meer Brainpower op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/brainpower
Deel dit artikel: