Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na de laatste twee wisselvallige Suede-albums en het einde van de band leek ook het beste eraf bij zanger Brett Anderson. Onverwacht waren daar dan toch twee jaar geleden The Tears. In een hernieuwde en geslaagde samenwerking met Bernard Butler klonk hij met die band als een luchtiger versie van hun vorige groep.
Na het debuut gingen The Tears ook weer onverwacht snel ter ziele. Nu moeten we het doen met alleen Brett Anderson. Dat is jammer, want zijn titelloze debuut is verre van indrukwekkend.
De kinderlijke melancholieke romantiek druipt nog steeds van de teksten af en begint steeds meer te irriteren. "Using sex like an antidode to kill the pain" zingt hij op ‘Dust and Rain’ en veel beter wordt het niet. Waar het laatstgenoemde nummer nog als een opgepoetst b-kantje van Suede klinkt is op de rest van het album de pit ver te zoeken.
Weg zijn de pakkende melodieën en de meeslepende sfeer die hij met zijn eerdere bands kon oproepen. Het rijke gitaargeluid van weleer heeft plaats gemaakt voor akoestisch gekabbel en kitscherige strijkpartijen met zeurderige zang.
De aardige ballad ‘Scorpio Rising’ weet nog iets van interesse los te weken en als je goed zoekt weet je misschien na lang nadenken vast nog wel een aardige titel te noemen. Meer dan een erg magere oogst is het deze keer niet.
Brett Anderson is op zijn eerste solo-album een slap aftreksel van zichzelf.
http://www.kindamuzik.net/recensie/brett-anderson/brett-anderson/15110/
Meer Brett Anderson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/brett-anderson
Deel dit artikel: