Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Goed gekozen die bandnaam. Voor luisteraars betekent dit dat we alles wat we in muziek logisch vinden even moeten vergeten. Het debuut van Car Bomb klinkt namelijk precies zoals de bandnaam belooft. Sterker nog, er zijn nog geen woorden die dit kunnen omvatten. Er resten ons slechts referenties en een beetje inlevingsvermogen.
Daarom het volgende: Car Bomb eert Frank Zappa, Mr. Bungle en (de buitensporigheid van) Faith No More op een destructieve, haast abstracte 21ste eeuw-manier. En dat is bijzonder afmattend.
Om te beginnen heeft de band de veelgebruikte routekaart door posthardcoreland versnipperd, op deze manier strategisch alle gangbare paden vermijdend. Die opzet lijkt in eerste instantie goed te werken, omdat de band in ieder geval veel minder metal klinkt dan zijn soortgenoten. Maar tegelijkertijd klinkt het geluid minder toegankelijk.
Riffs zijn namelijk onbeduidend op Centralia en worden slechts toegepast om te verpulveren. Dit opent deuren voor Greg Kubacki’s 'gitaarhalsgeraas': bliepjes, riedeltjes, kraakjes - alles wat hij eruit kan halen. Zijn spel vult handig de ruimtes die de razende drums en het geschreeuw van zanger Michael Dafferner openlaten. Helaas voegt juist dat geschreeuw weinig toe aan het bandgeluid.
Dat Car Bomb zijn luisteraar stevig op de proef stelt moge inmiddels duidelijk zijn. Liefhebbers vinden dat vast geen probleem. Er valt immers heel veel te beluisteren. Voor de minder ervaren 'chaosluisteraar' zal Centralia echter als een eigenwijze, nietsontziende krachtproef klinken.
http://www.kindamuzik.net/recensie/car-bomb/centralia/14964/
Meer Car Bomb op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/car-bomb
Deel dit artikel: