Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een donker, ondoordringbaar woud prijkt op de cover van de nieuwe plaat van Castanets. Frontman Raymond Raposa moet je daarin niet tegenkomen, want afgaand op zijn stem zou hij je zomaar te lijf kunnen gaan, met gekartelde messen ook nog. Castanets is niet van de gladgesneden liedjes, maar zoekt de schoonheid altijd in de ruwe hoeken. Texas Rose, The Thaw & The Beasts is ook weer een dwars ding. Soms door eigenzinnig experiment bijna net zo ondoordringbaar als het woud op de voorkant, maar zeker zo vaak is hij intens spannend juist in zijn rauwe schoonheid.
Daarbij trekt Raposa in muziek meer dan ooit uit de kast. Zo begint opener 'Rose' minimaal om fraai op te bouwen met handjeklap, grungy gitaar en samenzang. Als Castanets het meer bij de traditionele instrumenten en americana houdt blijft het behapbaar, maar moderner spul wordt helaas ook niet geschuwd. 'Worn from the Fight (with Fireworks)' kent triphopbeats en in 'Lucky Old Moon' wordt losgegaan met elektronische bliepjes.
Het gefreak vergeef je de band moeiteloos als na klopgeluiden ineens een ballad als 'Down the Line, Love' opduikt waarin Raposa je hart tegelijkertijd verwarmt en breekt. In afsluiter 'Dance, Dance' is de man ook weer op zijn ontroerendst, in een tekst waarin hij kraakt, piept en steunt over de bitterheid van liefde, het keer op keer verkloten van je leven en alle angsten die daarin op de loer liggen. Echte schoonheid doet pijn. Wie ernaar durft te zoeken vindt in Castanets een hele bijzondere band.
http://www.kindamuzik.net/recensie/castanets/texas-rose-the-thaw-the-beasts/19180/
Meer Castanets op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/castanets
Deel dit artikel: