Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Goed, Chickenfoot dus. Een supergroep, zeker, maar welbeschouwd toch één van tweede violisten: gitaarvirtuoos Joe Satriani staat al twee decennia in de schaduw van zijn leerling Steve Vai, drummer Chad Smith en zanger Sammy Hagar kwamen pas na de creatieve hoogtijdagen binnenzeilen bij hun respectievelijke bandjes Red Hot Chili Peppers en Van Halen, en bassist Michael Anthony was van die laatste band de onbetwiste Ringo. Daar komt bij dat Smith met zijn 47 jaar de gemiddelde leeftijd hier nog flink omlaag haalt. Naast nieuwsgierigheid is dus ook enige gezonde scepsis vooraf wel op zijn plaats.
Het album opent met een - ook muzikaal - nogal zwaar op de hand liggend nummer over Mexicaanse immigranten (Chickenfoot begon ooit als veredelde barband in Hagars Mexicaanse nachtclub). 'Soap on a Rope' is vervolgens precies de groovende Rage against the Machine meets dad rock die je verwacht van dit stel, en gelukkig domineren de groovende Californische hardrockstampers ook de rest van de plaat.
Ondanks dat Hagar qua uiterlijk steeds meer op the Dude uit The Big Lebowski is gaan lijken heeft hij op zijn 61e nog steeds een machtige theatrale brul in huis. De grootste kracht van Chickenfoot is echter het samenspel van Smith, die zoals gebruikelijk klinkt alsof hij zijn klopper dwars door zijn basdrumvel heen probeert te trappen, en Satriani, die ondanks zijn relatief sobere spel zelfs de meest obligate liedjes nog een verrassende twist weet te geven met zijn kwikzilverachtige futuristische licks en solo's.
Overigens staat er maar één echte vuller op Chickenfoot, het gladde 'My Kinda Girl'. De rest van het grotendeels door Satriani geschreven materiaal is vooral prima bij elkaar gejat. 'Sexy Little Thing' en 'Runnin' Out' zijn helemaal AC/DC, 'Get It Up' combineert net als opener 'Avenida Revolution' Mexicana met Alice in Chainsvocalen en single 'Oh Yeah' maakt mooi gebruik van een gitaarloopje uit The Beatles' 'I Want You (She's So Heavy)'.
Kortom, erg leuk bandje, erg lekker plaatje, maar ook zeker niet wereldschokkend; precies wat de realistische liefhebber zich ervan had voorgesteld. Er zijn genoeg supergroepen geweest die het er een stuk slechter van afbrachten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/chickenfoot/chickenfoot/18751/
Meer Chickenfoot op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/chickenfoot
Deel dit artikel: