Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Drie vrolijke Duitse dames in zelfgemaakte fluorescerende jurkjes. Bekend van hun vrolijke hits 'Wordy Rappinghood', 'Fashion Rules' en het ironische 'We Don't Play Guitars'. Geliefd bij de modecoryfeeën, voortrekkers in de electroclashbeweging. Zo kennen we Chicks On Speed. Dat wil zeggen: zo kenden we Chicks On Speed. Want op Press the Space Bar is het uit met de pret, en gieren de gitaren voluit.
De Chicks zelf spelen nog altijd geen noot gitaar, maar de onbekende Spaanse band The No Heads is van harte bereid die taak op zich te nemen. Samen met producer Christian Vogel doken beide bands in Barcelona de studio in. De tracks werden grotendeels in jamsessies opgenomen, hetgeen voor de Chicks On Speed een nieuwe manier van werken is. Het resultaat is definitief de electroclash voorbij.
Opener 'The Household Song' doet direct sterk denken aan meidengroepen als The Slits en The Raincoats. Heel het album is doordrenkt met de DIY-opvatting van die oude punk-girlgroups. Ook die illustere voorgangers beheersten hun instrumenten nauwelijks, laat staan dat zingen tot de talenten behoorde. Zij lieten zich er twintig jaar geleden niet door tegenhouden, dus waarom zouden de Chicks On Speed dat wel doen? Een beetje zelfkastijding moet je niet vreemd zijn om Chicks On Speed anno 2005 nog te volgen. Het gekrijs is hier en daar namelijk hemeltergender dan ooit. Vooral bij tracks als 'Culture Vulture Part Three' en 'Hand in My Pocket' zal menigeen afhaken.
Maar toch, we doen Press the Space Bar tekort door het slechts af te doen als richtingloos gegil. Want niet alleen zijn er talloze referenties naar fantastische bands uit het verleden, zoals Beefheart, The Flying Lizards en Sonic Youth. Press the Space Bar is zowel inhoudelijk als muzikaal wel degelijk een zeer eigentijdse en vooruitstrevende plaat. De intellectuele statements zijn nadrukkelijker dan voorheen: George W. Bush krijgt ervan langs in 'Class War', 'Mitte Bitte' is een knipoog naar de Berlijnse kunstenaarswereld, en alles is gedoopt in de bekende antikapitalistische saus.
Ondanks dat Press the Space Bar bepaald geen makkelijke plaat is, blijft hij toch van de eerste tot de laatste toon boeien. De dames hadden kunnen kiezen voor een vervolg op 99 Cents, maar ze begrijpen zelf als geen ander dat het tijd is voor iets nieuws. In plaats van de makkelijke weg te kiezen, klinken de Chicks On Speed op dit nieuwe album meer punk en meer avant-garde dan ooit. En zo hoort het te zijn in Duitse kunstenaarskelders, of niet soms?
http://www.kindamuzik.net/recensie/chicks-on-speed/press-the-space-bar/8350/
Meer Chicks On Speed op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/chicks-on-speed
Deel dit artikel: