Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Oogjes dicht, snaveltjes toe en zet de naald in deze 10 inch; de schaapjes die je telde worden wolkjes die voorbijtrekken en er verschijnen regenbogen om je heen. Het kinderlijke stemmetje dat langs waait, zucht zachtjes als een elfje. Een overdosis aan verkleinwoorden, is het niet? Tja, het verbaasde mij ook altijd dat er zoveel mensen nodig waren om de fragiele mopjes dreampop van Efterklang of Múm te maken. Cloud Ensemble kent ook al zeven leden.
De ietwat shoegaze-achtige, dromerige ambient-pop van Cloud Ensemble is er een van de beter gelaagde soort. Er gebeurt stiekem best veel op verschillende niveaus, maar je moet de oren wel vakkundig spitsen. Dus: sssssst. Dat werkt gewoon het best. Dan omvatten de drie nummers die bij elkaar zo'n twintig minuten duren, je als een weldadige mist. Hier geen tasten in enig duister, want de philicorda, de viool, de met e-bow bespeelde elektrische gitaar en de diverse elektronische instrumenten zijn tussen etherisch klinkend glas en knisperende fieldrecordings prima te onderscheiden.
Het zijn de details die uit de nevelen opdoemen die Clound Ensemble tot een knap gemaakte plaat maken. De composities an sich zijn ook om door een ringetje te halen. En laten we wel wezen, de spelersploeg - met onder meer Banabila, Zuydervelt (Machinefabriek) en Mens aan boord - is gewoon een supergroep waarvan je niet minder verwacht. Zoals wel vaker bij zo'n topteam zijn de losse delen sterker dan het geheel. De eigenwijze scherpe kantjes worden node gemist. Zo is het veiligheid troef. Al is het feit dat het werk eigenlijk gewoon een pastiche op Múm, vroege Goldfrapp, Massive Attack en een klein beetje Fennesz is, natuurlijk nauwelijks een diskwalificatie.
http://www.kindamuzik.net/recensie/cloud-ensemble/cloud-ensemble/24967/
Meer Cloud Ensemble op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/cloud-ensemble
Deel dit artikel: