Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Helemaal geen slecht idee van Equal Vision om twee klassiekers van Converge opnieuw uit te brengen, juist in ‘n tijd dat de metal/emo/math/posthardcorebronnen een beetje dreigen op te drogen. Kwestie van de bron terug naar het water brengen. Met de release van deze twee klassiekers is de cirkel namelijk rond: luister goed naar materiaal van bands als Between The Buried And Me, Dillinger Escape Plan, Shai Hulud en noem maar op, en ontdek hoe weinig ze eigenlijk hebben toegevoegd aan de basis.
When Forever Comes Crashing uit 1998 was, net als Petitioning The Empty Sky uit 1996, opnieuw een doeltreffende stap dieper in de dissonante hel van Jacob Bannon en consorten. De noisefactor ligt nog hoger dan op Petitioning The Empty Sky, de breaks zijn nog effectiever en daar waar melodie wordt ingezet springen de tranen in je ogen. Zo hartverscheurend kan pure chaos dus zijn. Met dank aan frontman Bannon. “This time it’s war”, schreeuwt hij in het gewelddadige ‘Conduit’, en we zullen het weten ook. Elf fragmentatiebommen in je ziel maken van je hart een bloedbad, creëren een inferno in je brein.
Ook productietechnisch ligt de lat hoog. Niks kristalhelder en in balans. Integendeel, Steve Austin (bekend van Today Is The Day) gebruikt elke vorm van ruis, feedback en filter als vast onderdeel van het geheel, gegoten in een gloeiend hete (re)mix.
When Forever Comes Crashing is een re-release zonder al te veel extra’s (een demonummer plus een videoclip). Geeft niks, want na het beluisteren van deze elf nummers is je geest toch zo goed als uitgeput. Voor die extra’s koop je gewoon de dvd The Long Road Home, die op Deathwish Inc. (Bannon’s eigen label) is uitgebracht. Want live gaan de planken er bij deze band splinter voor splinter uit.
http://www.kindamuzik.net/recensie/converge/when-forever-comes-crashing/10017/
Meer Converge op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/converge
Deel dit artikel: