Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In de Metallica-documentaire Some Kind of Monster zien we Corrosion Of Conformity-zanger/gitarist Pepper Keenan auditie doen voor de positie van bassist bij 's werelds grootste metalband. Gelukkig werd hij, met de andere gegadigden, volledig naar huis gespeeld door Robert Trujillo. Iemand met klassiekers als Blind, Deliverance en Wiseblood achter zijn naam verdient namelijk beter dan een dienende rol in een band die op Load klinkt als een regelrechte navolger, inclusief de uniek-ah 'piraten'-zangstijl-ah van Keenan-ah (dat ontevreden Metallica-fans maar weten wie ze de schuld-ah moet-ah gev-ah). Zo iemand moet gewoon platen uitbrengen als In the Arms of God.
Vijf jaar na het ietwat te gepolijste America's Volume Dealer is Corrosion Of Conformity namelijk weer helemaal terug op het vertrouwde torenhoge niveau. Voor een deel is dit te danken aan de nieuwe drummer Stanton Moore. Vooral bekend in het New Orleans-jazz- en funkcircuit is Moore het type drummer dat soloplaten uitbrengt en een eigen pagina heeft op de site van zijn trommelfabrikant. Maar ook een stel misschien wat lui geworden stonerrockers op wel heel rare plaatsen in de maat een keiharde schop onder hun kont geven gaat hem prima af.
Keenan, Woodroe Weatherman en Mike Dean laten het niet op zich zitten en komen ook met de meest originele riffs en complexe wendingen op de proppen. Maar Corrosion Of Comformity klinkt op In the Arms of God toch vooral verschrikkelijk intens. De gitaren van Weatherman en Keenan huilen als luchtalarmen, Moore laat soldatenlaarzen stampen door ruïnes van gebrandschatte steden en Deans baslijnen kruipen overal tussendoor en overheen als tien meter lange anaconda's. '∞ War', 'Paranoid Opioid' en 'Crown of Thorns' heten de nummers en de teksten staan vol niet geheel navolgbare, maar daardoor juist tamelijk verontrustende openbaringspoezië als "Scorned by your petrified eyes / Reborn with unjustified lies / With no apologies showing / The demonology's known-ah". Pure voodoo, die ook tot uiting komt in de duistere swampbluesonderlaag, waar ondanks alle agressiviteit en technische krachtpatserij het hele album van doordesemd is.
Zoals het hoort culmineert alles in het afsluitende titelnummer. Als je jezelf na deze zeven minuten durende simulatie van de Apocalyps, inclusief een "Rise! Rise! Rise!" gillende Keenan en akoestische Master Of Puppets-stijl gitaarbreak (iets terugstelen van Metallica mocht ook wel eens), weer bij elkaar hebt geraapt, is er nog maar een uitspraak mogelijk: een hard en welgemeend "Yes-sah!"
http://www.kindamuzik.net/recensie/corrosion-of-conformity/in-the-arms-of-god/9560/
Meer Corrosion of Conformity op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/corrosion-of-conformity
Deel dit artikel: