Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
'We zijn een punkband, maar dan zonder gitaren en met elektronica' zo staat
er op de website van de band DAF - Deutsch Amerikanische Freundschaft - te
lezen. Mooie naam overigens. In deze tijd is een vriendschap
tussen Frankrijk en Duitsland immers denkbaarder dan tussen Amerika en
Duitsland. En eigenlijk was dat in de begindagen van DAF ook al het geval.
Ergens aan het einde van de jaren zeventig ontstond de band in één van de -
muzikaal wel te verstaan - meest invloedrijke gebieden ooit: het Ruhrgebied.
Begin jaren tachtig bracht het trio een aantal geniale platen uit waarin
krautrock, neue Deutsche Welle en elektronica samen dansten. Nu de jaren
tachtig weer in het brandpunt staan is ook DAF terug van weggeweest.
In een tijd waarin terugblikken richting jaren tachtig ultrahip is, is DAF de volgende band die met een kersvers album komt. En eerlijk is eerlijk, de hernieuwde kennismaking is best aangenaam. Op Fünfzehn Neue Daf Lieder staan echte liedjes die, naast gewone titels, subtitels dragen als 'Tanzlied', 'Anti-Amerikanisches Lied', 'Heldenlied' en 'Weltraumlied'. Liedjes met fraaie, poëtische, in het Duits gezongen teksten. Liedjes gehuld in een opzwepend postpunk jasje. Hier en daar klinkt de plaat gedateerd, maar dat is met de meeste hedendaagse electro-acts niet anders. Daarbij klinkt het materiaal op Fünfzehn Neue Daf Lieder verrassend fris en energiek. Naar het einde toe tenminste, want vanaf het trage 'Lieberszimmer' - subtitel: Hexenlied - sluipt de ééndimensionaliteit er langzaam in om in nummers veertien en vijftien te eindigen in een soort Front 242-meets-Rammstein. Op papier misschien een interessante combinatie, op deze plaat verre van dat.
http://www.kindamuzik.net/recensie/daf/funfzehn-neue-daf-lieder/2876/
Meer DAF op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/daf
Deel dit artikel: